Οι θρησκείες αναφέρονται στην εσχατολογία μέσω των ιερών τους κειμένων, που κατά κανόνα υπαγορεύτηκαν στους συγγραφείς τους μέσω Θεϊκών επαφών. Εκτός όμως από τη θρησκεία και η επιστήμη προσφέρει τις δικές της θεωρίες σχετικά με το τέλος του κόσμου, αλλά και άλλοι κύκλοι που δεν σχετίζονται απόλυτα με τους παραπάνω δύο τομείς.
Φαίνεται πως από νωρίς ο άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι δεν είναι μόνο ο ίδιος καταδικασμένος να καταστραφεί μαζί με τα έργα του, αλλά και ολόκληρη η φύση γύρω του υπόκειται στους ίδιους νόμους της φθοράς, έρμαιο και αυτή του πανδαμάτορα χρόνου.
Όσο όμως και αν όλα αυτά ακούγονται μελαγχολικά και απαισιόδοξα, μια μερίδα ανθρώπων τα
προσεγγίζει στωικά, δεχόμενη ότι όλα είναι εφήμερα και τίποτα αιώνιο. Οι ίδιοι πιστεύουν πως, παρά την πορεία προς την καταστροφή, εάν κανείς κρίνει συνολικά τη διαδρομή μέχρι αυτήν θα είναι ευχαριστημένος, γιατί στο τέλος τα πάντα θα οδηγηθούν στην «τελείωση», σε έναν κόσμο που θα είναι αιώνιος, άφθαρτος, αθάνατος, απαλλαγμένος από κάθε έννοια κακού. Ευσεβείς πόθοι ή αναμνήσεις ξεχασμένων υποσχέσεων;
Σκοπός του άρθρου που ακολουθεί είναι να παρουσιάσει τα σενάρια του «τέλους των ημερών», όπως τα περιγράφουν οι θρησκείες και η επιστήμη, ενώ παράλληλα θα επιχειρηθεί μια ψυχολογική- κοινωνιολογική προσέγγιση και αιτιολόγησή τους.
Σκοπός του άρθρου δεν είναι να τρομάξει ούτε να κρίνει ποια θεωρία είναι σωστότερη από την άλλη, όσο και αν επιχειρηθεί ένα ξεκαθάρισμα σε ορισμένα σημεία.
Θρησκευτική Εσχατολογία.
“Quandus tremor est futurus..”
Βουδισμός.
Ο Βούδας είχε προφητεύσει ότι οι διδασκαλίες του θα ξεχνιόνταν σε 500 χρόνια, αλλά μεταγενέστεροί του σχολιαστές, όπως ο Buddhaghosa, μετέθεσαν το χρονικό διάστημα στα 5000 χρόνια.
Πρώτα, λοιπόν, θα ξεχαστεί το πραγματικό περιεχόμενο των διδασκαλιών του Βούδα και θα παραμείνει μόνο το πολύ γενικό τους πλαίσιο. Στο τέλος ακόμα και το Dharma θα ξεχαστεί, ενώ στο τελικό στάδιο θα χαθεί η μνήμη του Βούδα και όλα τα ειδώλιά του θα συγκεντρωθούν στο Bodh Gaya και θα καούν.
Όμως, ένας νέος Βούδας, ο Μετρέγια, θα εμφανιστεί, αφού ενσαρκωθεί από τον Παράδεισο που βρίσκεται και θα βοηθήσει ξανά τους ανθρώπους να βρουν το δρόμο προς τη Νιρβάνα. Οι Βουδιστές γενικά πιστεύουν σε κύκλους δημιουργίας και καταστροφής και οι Βούδες τους ενσαρκώνονται συνέχεια, σε κάθε εποχή.
Ινδουισμός.
Στα ιερά τους κείμενα, τα Πουράνας, οι ινδουιστές πιστεύουν ότι βαθμιαία η ανθρωπότητα θα χειροτερεύει και τα σκοτεινότερα ένστικτα των ανθρώπων θα βγουν στην επιφάνεια. Όμως ένας Άβαταρ, ο Kalki, θα αποκαταστήσει τις αδικίες και ένας χρυσός αιώνας, ο Krta Yuga θα ανατείλει.
Ισλαμισμός.
«Η γη θα κομματιαστεί, ομίχλη αερίων θα καλύψει τον ουρανό για σαράντα ημέρες και θα τον ακολουθήσει μια νύχτα μεγάλη όσο τρεις. Μετά, όμως, ο ήλιος θα ανατείλει στη δύση (αντιστροφή πόλων;). Το κτήνος της γης θα προελαύνει, θα μιλήσει στους ανθρώπους και θα σημαδέψει τα πρόσωπά τους (χάραγμα;). Το Κοράνιο θα φύγει από τις καρδιές των ανθρώπων, όμως ένας φωτισμένος, ο Imam Madhi, θα σας διδάξει και θα ιδρύσει την αυτοκρατορία του Αλλάχ πάνω στη Γη».
Ιουδαϊσμός.
Το τέλος του κόσμου λέγεται Acharit hayamim (=τέλος των ημερών). Στο Ταλμούδ, στο απόσπασμα Avodah Zarah, αναφέρεται ότι ο κόσμος με τη σημερινή του μορφή θα διατηρηθεί για 6.000 χρόνια. Σύμφωνα με υπολογισμούς, συμπεριλαμβανομένων των δίσεκτων ετών και εφόσον η αρχή του ημερολογίου τους ξεκινά και συμπορεύεται με τη Γένεση, τότε το 2005 μ.Χ για εμάς αντιστοιχεί στο 5765 από κτίσεως κόσμου για εκείνους. Επομένως, το τέλος του κόσμου θα συμβεί το 2240 μ.Χ. .
Τα γεγονότα θα περιλαμβάνουν τη συγκέντρωση όλων των διασκορπισμένων Εβραίων στα όρια του κράτους του Ισραήλ, τον αφανισμό όλων των εχθρών τους, την ανακατασκευή του Ναού του Σολομώντα, την ανάσταση των νεκρών (techiat hameitim) και την εμφάνιση του Μεσσία που θα γίνει Βασιλιάς του Ισραήλ.
Τότε θα γίνει ο Αρμαγεδδών, ο πόλεμος του Γωγ και του Μαγώγ (άγνωστοι), με παρέμβαση του Θεού και επικράτηση των Εβραίων. Μετά το έτος 6.000 θα υπάρξει παγκόσμια ειρήνη και αγιότητα (Olam Haba).
Χριστιανισμός.
Η χριστιανική εσχατολογία βασίζεται σχεδόν εξολοκλήρου στην Αποκάλυψη που έγραψε, όπως λέγεται, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Πάτμο. Οι πρώτοι χριστιανοί πίστευαν ότι το τέλος του κόσμου ήταν ένα γεγονός που σύντομα θα βίωναν, κυρίως στις περιόδους των διωγμών. Τα χρόνια περνούσαν, όμως η Δευτέρα Παρουσία που είχε υποσχεθεί ο Ιησούς δεν ερχόταν. Έτσι, το 130 μ.Χ. ο Ιουστίνος ισχυρίστηκε ότι ο Θεός καθυστερούσε το τέλος του κόσμου μέχρι να γίνει η νέα θρησκεία παγκόσμια.
Υπάρχει ακόμα και η αντίληψη για τη μυστικιστική ερμηνεία του ονόματος «Ιωάννης», σύμφωνα με την οποία το γράμμα «η» αναφέρεται στη συντέλεια του κόσμου τον 8ο αιώνα, όπου όμως ο αιώνας δεν διαρκεί 100 χρόνια αλλά περισσότερα. Πρόσφατα, εν έτη 2005 και με αφορμή το θάνατο του Πάπα Ιωάννη Παύλου του 2ου ανακινήθηκε το θέμα της προφητείας που σχετίζεται με τη διαδοχή των Παπών αλλά και η περίφημη Τρίτη προφητεία της Φατίμα, που σχετίζεται και αυτή με τα τρομερά γεγονότα πριν τη Δευτέρα Παρουσία.
Στην Αποκάλυψη όμως, το σημείο αναφοράς των εσχατολογικών αντιλήψεων του χριστιανισμού, δεν αναφέρεται συγκεκριμένη ημερομηνία αφού αυτή τη γνωρίζει μόνο ο Θεός και δεν την έχει αποκαλύψει. Τα γεγονότα που περιγράφονται στο κείμενο θεωρείται ότι αναφέρονται στο σύνολο των πολέμων και καταστροφών της ανθρωπότητας από την αυγή της ιστορίας της και όχι σε συγκεκριμένα φαινόμενα που θα συμβούν λίγο πριν το τέλος.
Πάντως, αναφέρει την εμφάνιση ενός Θηρίου- Προφήτη που θα προετοιμάσει τον ερχομό του Αντιχρίστου, που θα είναι άνθρωπος, η αριθμητική τιμή του ονόματος του οποίου θα ισούται με χξς’. Τότε, οι οπαδοί του θα δεχτούν χάραγμα στο μέτωπό τους και θα διαγραφούν από το βιβλίο της Ζωής.
Εκείνη την περίοδο δύο προφήτες της αληθινής πίστης θα εμφανιστούν, θα σκοτωθούν και την Τρίτη ημέρα, ενώ θα έχουν μείνει άθαφτοι, «μετά τας τρεις ημέρας και ήμισυ, πνεύμα ζωής εκ του Θεού εισήλθεν εις αυτούς και έστησαν επί τους πόδας αυτών» (Αποκ. ια, 11).
Ακολουθούν μια σειρά από θεϊκές τιμωρίες, ένας τρομερός πόλεμος στον ουρανό, οπότε και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ρίχνει στην άβυσσο τον αρχαίο όφι, το θηρίο, τον Αντίχριστο και τους ακολούθους του. Στη συνέχεια επικρατεί ειρήνη, οι νεκροί ανασταίνονται και ο Χριστός επιστρέφει για την τελική κρίση.
Ζωροαστρισμός.
Δέκα χιλιάδες χειμώνες θα περάσουν, ο ήλιος θα πάψει να φαίνεται. Η ημέρα, ο μήνας και το έτος θα έχουν μικρότερη διάρκεια και οι άνθρωποι θα γίνουν φαύλοι. Μετά από μια μάχη μεταξύ των καλών και των κακών θα συμβεί η τελική κρίση, οπότε και οι κακοί θα τιμωρηθούν για τρεις ημέρες αλλά τελικά θα συγχωρεθούν.
Ινδιάνοι Χόπι.
Το τέλος του κόσμου θα σημάνει ο ερχομός του λευκού ανθρώπου, οπότε και η γη θα μαστιγώνεται από σιδερένια φίδια, πέτρινα ποτάμια και δίχτυα αράχνης, ενώ η θάλασσα θα γίνει μαύρη. Ένα μπλε αστέρι, κατοικήσιμο, θα πέσει στη γη και θα ξεκινήσουν πόλεμοι αλλά όσοι κατανοήσουν τις προφητείες και ζήσουν στις περιοχές των Χόπι, θα σωθούν. Έπειτα, ο Pahana, ο μεγάλος λευκός αδελφός θα έρθει στη γη για να διδάξει τους ανθρώπους.
Αρχαίοι πολιτισμοί
Μάγιας.
Θα συμβούν μεγάλες φυσικές καταστροφές και έπειτα ο Θεός Κουλκουλκάν (ή Κουετζαλκοάτλ για τους Αζτέκους) που αντιπροσωπεύει τις δυνάμεις του φωτός, θα έρθει ξανά. Το ημερολόγιο των Μάγιας τελειώνει το έτος 2012, έτος που πολλοί θεωρούν ότι θα επέλθει το τέλος του κόσμου.
Σκανδιναβοί.
Ράγκναροκ (μοίρα των Θεών) είναι η τελική μάχη που θα συμβεί μεταξύ των Θεών. Από τη μια παράταξη θα είναι οι Aesir με αρχηγό τον Όντιν και από την άλλοι οι κακοί (γίγαντες φωτιάς, jotuns και τέρατα) με αρχηγό το Θεό Λόκι. Σχεδόν όλοι, καλοί και κακοί θα αφανιστούν μαζί με ολόκληρο το σύμπαν και μια νέα ζωή, μαζί με ένα νέο Πάνθεον θα δημιουργηθεί. Οι Θεοί εδώ γνωρίζουν τη μοίρα τους αλλά δεν μπορούν να την αποφύγουν.
Έλληνες.
Στον Προμηθέα Δεσμώτη υπάρχει σαφής αναφορά ότι ο κόσμος της κυριαρχίας του Δία δεν θα είναι αιώνιος αλλά κι εκείνος, πατέρας Θεών και ανθρώπων θα εκθρονιστεί από έναν απόγονό του, ακριβώς όπως είχε συμβεί με τον πατέρα του Κρόνο και τον παππού του Ουρανό, αιώνες παλιότερα.
Αυτό υπονοεί ότι και το Δωδεκάθεο με τη συγκεκριμένη του σύνθεση θα πάψει κάποτε να υπάρχει, όπως και η τάξη που επέβαλε ο Δίας με την ενθρόνισή του. Το όνομα του νέου Θεού δεν αποκαλύπτεται αλλά είναι ένα τρομερό μυστικό που γνωρίζει ο Τιτάνας Προμηθέας.
Επιστημονική Εσχατολογία.
Θάνατος του Ήλιου.
Η ζωή πάνω στον πλανήτη μας συντηρείται σε καθοριστικό βαθμό από την ύπαρξη του Ήλιου. Τη ζωοποιό του δράση την είχαν από πολύ παλιά αντιληφθεί οι λαοί, για αυτό το λόγο και τον θεοποίησαν. Όμως ο ευεργέτης Ήλιος είναι και αυτός καταδικασμένος να πεθάνει, να ακολουθήσει δηλαδή την εξελικτική πορεία όλων των άστρων.
Για αυτό το λόγο, μετά από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια ο Ήλιος μας θα αρχίσει να διαστέλλεται, φτάνοντας περίπου στη διάμετρο της τροχιάς της Αφροδίτης, μετατρεπόμενος σε υπερκαινοφανή αστέρα (supernova).
Έπειτα από μια τρομερή έκρηξη, θα μετατραπεί σε λευκό νάνο. Έτσι, δεν θα μπορεί να προσφέρει τις ζωογόνες του επιδράσεις στον πλανήτη μας και η γη μας θα μετατραπεί σε ένα νεκρό, παγωμένο κόσμο.
Μόλυνση του περιβάλλοντος.
Οι οικολογικές οργανώσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Η μόλυνση του περιβάλλοντος οδηγεί σε ανατροπή των ευαίσθητων οικολογικών ισορροπιών. Φαινόμενα θερμοκηπίου, υπερθέρμανση του πλανήτη, τήξη των πάγων, άνοδος της στάθμης της θάλασσας, μόλυνση των υδάτων, είναι μερικές μόνο από τις επιπτώσεις που θα αντιμετωπίσουμε.
Σύγκρουση με μετεωρίτη.
Όσο και αν η τεράστια βαρύτητα των εξωτερικών πλανητών «παγιδεύει» τους μετεωρίτες, η Γη έχει στο παρελθόν πληγεί αρκετές φορές. Πιθανολογείται ότι οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν μετά από τις μεταβολές που επέφερε στο κλίμα η πρόσκρουση ενός μετεωρίτη, μεγάλου όσο ένα βουνό, που έτρεχε με ταχύτητα 30 μιλίων την ώρα. Με τη σύγκρουση ενός τέτοιου αντικειμένου σε αυτή την ταχύτητα, η ενέργεια που απελευθερώνεται είναι τεράστια, παράγοντας θερμότητα που εξατμίζει το μεγαλύτερο μέρος του μετεώρου και του εδάφους. Το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με εκείνο μιας πυρηνικής έκρηξης αλλά πολύ μεγαλύτερο σε κλίμακα. Οι επιστήμονες δεν θεωρούν καθόλου απίθανο ένα τέτοιο σενάριο.
Πανδημίες.
Παρά την τεράστια ανάπτυξη των ιατρικών υπηρεσιών και της τεχνολογίας, ορισμένοι ειδικοί επιδημιολόγοι θεωρούν πως ένα πιθανό σενάριο καταστροφής των ανθρώπων είναι η εμφάνιση ανθεκτικών στελεχών μικροβίων και ιών που θα προκαλέσουν πανδημίες, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν με τη βουβωνική πανώλη, αν και δεν στάθηκε ικανή να εξαφανίσει τον ανθρώπινο πολιτισμό. Παρόμοιοι κίνδυνοι πιθανολογήθηκαν με την εμφάνιση των ιών Έμπολα και του ιού του AIDS, αλλά επίσης οι κινδυνολόγοι διαψεύστηκαν ως προς την πανδημία των δύο αυτών νόσων.
Πυρηνικός πόλεμος.
Θα έλεγε κανείς πως αυτό το καταστροφολογικό σενάριο κερδίζει συνεχώς έδαφος στη συνείδηση των ανθρώπων, αν και ορισμένοι αναλυτές το θεωρούν απίθανο. Η προοπτική ωστόσο ενός τέτοιου γενικευμένου πολέμου είναι εφιαλτική, αφού τα πυρηνικά όπλα έχουν τις προδιαγραφές για μια εκτεταμένη καταστροφή.
Ο εφιάλτης των πυρηνικών όπλων.
‘Aλλες θεωρίες.
Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, διάφοροι άλλοι κύκλοι παρουσιάζουν τις δικές τους απόψεις πάνω στο ερώτημα της συντέλειας του κόσμου. Η πιο μοντέρνα θεωρία είναι αυτή που στηρίζεται πάνω στο ημερολόγιο των Μάγιας και θέλει την καταστροφή να συμβαίνει 22 με 23 Δεκεμβρίου του 2012, ενώ σύμφωνα με ένα άλλο διάσημο βιβλίο, των Κώδικα της Βίβλου, το τέλος θα έρθει μετά από τη σύγκρουση της Γης με έναν μετεωρίτη.
Παραδόξως, το έτος 2012 υποδεικνύεται και από τον Terence Mc Kenna, ο οποίος θεωρεί ότι ο χρόνος είναι ένα κύμα Fractal, που διακόπτεται απότομα το συγκεκριμένο έτος.
Διάφοροι Χιλιαστές και οπαδοί της Νέας Εποχής είναι περισσότερο καθησυχαστικοί, καθώς θεωρούν ότι θα υπάρξουν μεν παγκόσμια φαινόμενα αλλά όχι γενικευμένη καταστροφή. Αυτό που θα συμβεί, όμως, είναι μια αλλαγή στην ανθρώπινη συνείδηση, με ότι και αν σημαίνει αυτό. Τέλος, Θιβετιανοί Μοναχοί, ειδικευμένοι στο Remote Viewing, αναφέρουν ότι θα υπάρξει επέμβαση εξωγήινων οντοτήτων στο κρίσιμο σημείο, κατά το οποίο πολλά κράτη θα έχουν αναπτύξει όπλα μαζικής καταστροφής.
Εισβολή.
Η εσχατολογία μέσα από κριτική επισκόπηση.
Ο άνθρωπος φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει για τα καλά ότι τίποτα δεν είναι αιώνιο, ούτε καν το ίδιο το Σύμπαν. Όλα έχουν μια αρχή αλλά και ένα τέλος, άσχετα αν θρησκείες και επιστήμη διαφωνούν για το πώς έγινε αυτή η αρχή και ποιο ακριβώς θα είναι το τέλος. Φαίνεται, όμως πως όλοι έχουν συμφωνήσει ότι θα είναι βίαιο και τρομακτικό.
Μελετώντας κανείς τις θρησκείες, διαπιστώνει ομοιότητες στις καταστροφολογικές -εσχατολογικές αντιλήψεις τους και αυτό είναι λογικό, μιας και όλες σχεδόν βγήκαν από την ίδια μήτρα.
Ο κόσμος, οι άνθρωποι διαρκώς θα χειροτερεύουν, θα γίνονται φαύλοι και οι διδασκαλίες των φωτισμένων ηγετών τους θα ξεχαστούν. Έπειτα από μια περίοδο κοσμικών ανακατατάξεων, οι Θεοί που έφυγαν κάποτε θα επιστρέψουν ξανά και θα αποκαταστήσουν την τάξη, τιμωρώντας αιώνια τους «κακούς». Ο Χριστός θα επιστρέψει ξανά, το ίδιο και ο Μετρέγια, ο Imam Madhi, ο Κουλκουλκάν.
Αυτό είναι εύκολο να εξηγηθεί. Ένας ή περισσότεροι Θεοί έφτιαξαν τον κόσμο, οι κακοί άνθρωποι τον καταστρέφουν και ο Θεός θα δώσει για άλλη μια φορά τη λύση, δημιουργώντας ένα νέο κόσμο από την αρχή.
Η επέμβαση, λοιπόν, θα έρθει από έξω, από το Θεό ή τους εξωγήινους, όχι από τον ίδιο τον άνθρωπο, ο οποίος δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αποτρέψει την καταστροφή. Οι Θρησκείες του λένε πως μετά όλα θα είναι καλύτερα, αφού πρώτα περιγράψουν με τα μελανότερα χρώματα τις θεϊκές τιμωρίες που θα προηγηθούν. Ο νέος κόσμος θα είναι απαλλαγμένος από το κακό και τη φθορά και η αιώνια ζωή που θα ακολουθήσει θα είναι προσανατολισμένη προς τη Θεότητα.
Η πίστη των ανθρώπων ότι η αλλαγή έρχεται μέσα από συγκρούσεις και κοσμοϊστορικές ανακατατάξεις φαίνεται πως είναι αρχετυπική, βαθιά ριζωμένη στον «συλλογικό ψυχισμό» των λαών. Είναι η λογική του «πρέπει να επέμβει ένας Θεός αλλιώς δεν γίνεται τίποτα» και αυτή η πεποίθηση καλλιεργήθηκε από τη θρησκεία, που συνήθως θεωρεί τον άνθρωπο ικανό μεν αλλά ανεπαρκή.
Οι θρησκείες φρόντισαν να διαδώσουν τις εσχατολογικές τους αντιλήψεις από τα πρώτα βήματα της δημιουργίας τους και αυτό γιατί η απειλή μιας αιώνιας τιμωρίας των «αμαρτωλών» αποτελούσε έναν πρώτης τάξεως τρόπο χειραγώγησης των μαζών και ισχυροποίησης της θέσης της στην κοινωνία.
Εκμεταλλευόμενες, λοιπόν, την έμφυτη τάση του ανθρώπου προς τον αρνητισμό, την απογοήτευση για τις υπάρχουσες συνθήκες και την επιθυμία για κάθε είδους δικαίωση και αποκατάσταση των αδικιών, φρόντισαν να τονίσουν ότι το τέλος θα είναι φοβερό και επώδυνο για όσους απομακρύνονται από την πίστη, αφήνοντας τη φαντασία διαφόρων ταγών τους να οργιάζει.
Όλοι αυτοί, μέσα από περιγραφές που συναγωνίζονταν η μια την άλλη σε σαδομαζοχισμό, για αιώνες κατατρομοκράτησαν τους οπαδούς τους πρεσβεύοντας το δόγμα ότι «το τέλος του κόσμου είναι κοντά, για αυτό είτε τηρείτε αυτά που σας προστάζουμε και σώζεστε είτε δεν τα τηρείτε και βιώνετε την αιώνια τιμωρία».
Και επειδή η αιώνια ζωή ήταν κάτι που απασχολεί τους πιστούς περισσότερο από την εφήμερη, οι πρώτοι χριστιανοί υπέμειναν τους διωγμούς των Ρωμαίων, πιστεύοντας ότι το τέλος πλησίαζε και θα εξασφάλιζαν μια θέση στον Παράδεισο. Όμως το τέλος δεν ήρθε, αντίθετα ήρθε η εγκαθίδρυση του χριστιανισμού. Οι φιλολογικές συζητήσεις πάνω στο μυστηριώδη αριθμό χξς’ δεν σταμάτησαν, αλλά συνεχίστηκαν, με πληθώρα απόψεων, μια από τις οποίες ήθελε τον αριθμό του Θηρίου να είναι το 666 ενώ μια άλλη, εφαρμόζοντας την Αλεξανδρινή ή Μιλήσια αριθμητική τιμή των γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου, θεωρούσε ότι ο αρθμός αυτός ήταν το 860.
Οι καιροί και οι αντιλήψεις άλλαζαν και επειδή αυτό πάντα τρομάζει, αφού δημιουργούνται νέα ρεύματα και τάσεις ακόμα και μέσα στην εκκλησία, εντελώς τυχαία που και που ξεφυτρώνουν προφητείες και θαύματα για να υπενθυμίζουν στον κόσμο πως αν και αλλάζει και η ζωή του βελτιώνεται, δεν πρέπει να αποκλίνει από τις παλιές διδασκαλίες, γιατί το τέλος μπορεί να έπαψε να αναφέρεται συχνά, ποτέ όμως δεν έπαψε να υφίσταται και να είναι κοντά.
Όταν το φαινόμενο των ΑΤΙΑ άρχισε να μπαίνει ολοένα και περισσότερο στη ζωή των ανθρώπων, λίγο πριν τη διαστημική εποχή, μαζί με μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τους εναλλακτικούς τρόπους σκέψης, η εσχατολογία προσαρμόστηκε ανάλογα.
Τώρα το τέλος θα ερχόταν από το διάστημα που δειλά αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε, ως μετεωρίτης ή ως εισβολή από εξωγήινους και εντελώς αναμενόμενα η λύση θα δινόταν πάλι από αυτούς. Οι καλοί εξωγήινοι θα νικούσαν τους κακούς και θα χάριζαν στους ανθρώπους ειρήνη, προστασία και θα τους άνοιγαν νέους ορίζοντες γνώσης. Οι ίδιοι εξωγήινοι που έχουν τόσα κοινά χαρακτηριστικά με τους αγγέλους.. που ήρθαν στη Γη πολύ παλιά, δημιούργησαν το ανθρώπινο είδος, το δίδαξαν αλλά έφυγαν μόνο και μόνο για να γυρίσουν ξανά κάποτε. Ενδιαφέρον αλλά όχι πρωτότυπο, απλά οι ρόλοι αλλάζουν.
Πάντα σε μια ανατροπή υπάρχει κάποιος που κερδίζει και κάποιος που χάνει και αν αυτό ισχύει και με το τέλος του κόσμου, τότε σίγουρα το Ισραήλ θα είναι το πιο τυχερό κράτος του πλανήτη, αφού η Εσχατολογία τους είναι εντελώς ιμπεριαλιστικού -εθνικιστικού τύπου.
Ο Θεϊκός βασιλιάς που αιώνες περιμένουν θα έρθει να χτίσει το ναό του ξανά και θα συντρίψει μια για πάντα τους εχθρούς του Ισραήλ. Μετά τον πόλεμο θα υπάρξει ειρήνη, με εγγυήτρια δύναμη φυσικά το Ισραήλ.
Οι προσδοκίες για το τέλος του κόσμου αυξήθηκαν στους Εβραίους όταν απέκτησαν επιτέλους δικό τους κράτος. Τότε έσπευσαν πολλοί να πουν ότι οι προφητείες επαληθεύονται, αλλά έτσι συμβαίνει πάντα με τις προφητείες; επαληθεύονται είτε από μόνες τους είτε με τη βοήθεια των ανθρώπων και είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν ότι μια ακραία παράταξη Εβραίων καταβάλει έντονες, παρασκηνιακές προσπάθειες για να βοηθήσει τις προφητείες να επαληθευτούν.
Οι αρχαίες κοινωνίες, πάντως, έβλεπαν την Εσχατολογία περισσότερο μέσα από το πρίσμα της διαδοχής. Η παρούσα θεϊκή τάξη δεν είναι αιώνια. Κυβερνά ένα διάστημα και μετά ανατρέπεται. Οι Έλληνες θεοί δεν πεθαίνουν, αποσύρονται ή αναβαθμίζονται για να ταιριάξουν στις νέες συνθήκες. Οι Σκανδιναβοί θεοί αφανίζονται αλλά κάποιοι από αυτούς επιζούν μετά το Ράγκναροκ και δημιουργούν νέα Πάνθεα και νέες τάξεις πραγμάτων. Πότε θα συμβεί αυτό, δεν το γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι οι Θεοί αλλά τόσο ο Δίας όσο και ο Όντιν δεν μπορούν να αποφύγουν τη μοίρα τους.
Στην εποχή της κυριαρχίας της επιστήμης, η Εσχατολογία καλύφθηκε από επιστημονικό, φυσικά, πέπλο. Η επιστήμη δεν παίρνει θέση, επίσημα τουλάχιστον. για το εάν η καταστροφή θα έρθει από το Θείο αλλά θεωρεί υπεύθυνο τον άνθρωπο (μόλυνση περιβάλλοντος, πυρηνικοί πόλεμοι) ή θεωρεί ότι αυτή θα είναι ένα φυσικό φαινόμενο (πτώση μετεωρίτη, θάνατος του ήλιου). Στον αντίποδα της καταστροφολογίας, η επιστήμη προσπαθεί να βρει τρόπους να αποτρέψει την καταστροφή ή τουλάχιστον να εξασφαλίσει την επιβίωση του ανθρώπου, όταν το μοιραίο συμβεί.
Επίλογος.
Οι περισσότερες θρησκείες και μυθολογίες μιλάνε για μια χρυσή εποχή που Θεοί και άνθρωποι ζούσαν μαζί. Αργότερα, αυτή η ιδανική σχέση χάλασε με υπαιτιότητα του ανθρώπου και οι Θεοί έφυγαν ή έδιωξαν τους ανθρώπους από τον Παράδεισο. Η τάξη πραγμάτων άλλαξε και ο κόσμος υπέστη τους νόμους της φθοράς ενώ στο πέρασμα των αιώνων οι αναμνήσεις αυτές εντυπώθηκαν στο συλλογικό ασυνείδητο των λαών.
Οι Θεοί, όμως, ποτέ δεν ξέχασαν τα δημιουργήματά τους. Έστειλαν φωτισμένους να υπενθυμίσουν την ευθεία οδό στους θνητούς, με την υπόσχεση ότι ο κόσμος της φθοράς θα χαθεί μέσα στη φωτιά και ένας νέος κόσμος θα γεννηθεί από τις στάχτες.
Από τότε ο άνθρωπος πιστεύει ότι το τέλος είναι κοντά, όμως ούτε οι διωγμοί των χριστιανών, ούτε οι παγκόσμιοι πόλεμοι και η πτώση των Δίδυμων Πύργων έφεραν τον Αρμαγεδδώνα, ο οποίος φαίνεται να αναβάλει το προκαθορισμένο του ραντεβού με την ανθρωπότητα.
Διαβάζοντας κανείς το ποίημα «περιμένοντας τους Βάρβαρους» του Καβάφη, διαπιστώνει την παρακμή μιας κοινωνίας που περιμένει μια εισβολή, μια καταστροφή ως λύτρωση. Μελετώντας την Εσχατολογία διαπιστώνει ακριβώς το ίδιο. Τα συμπεράσματα αφήνονται στη δική σας κρίση, αφού το τέλος του καθενός είναι δική του υπόθεση..
Συγγραφέας: Μιχάλης Μώρος (Μιχάλης)kalyterotera.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου