Είναι μια συννεφιασμένη μέρα του 1939,και ο αρχαιολόγοςΧ.Μακαρονάς,βυθίζεται σε ένα μυστικό κόσμο.Βαδίζει επιφυλακτικά σε έναν υπόγειο στενό διάδρομο,και η δέσμη φωτός που στέλνει ο φανός που κρατά,σκορπά ολόγυρα τερατώδεις σκιές που τρεμοπαίζουν στους τοίχους,αρχίζοντας να χορεύουν γύρω του και να τον
κοροϊδεύουν.
Αιγυπτιακά σύμβολα στο δάπεδο τον προειδοποιούν για τις κατάρες που πρόκειται να πέσουν επάνω του,αν συνεχίσει αυτήν την υπόγεια διαδρομή.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα μπορούσε να σκέφτονταν ένας αρχαιολόγος,που αναζητούσε στον χρόνο αυτό που όλοι έψαχναν στο χώρο,πόσο μάλλον ,όταν το αναζητούσε στις παραμονές του μεγάλου πολέμου,όταν την ίδια εποχή οι Ναζί έσκαβαν για να ανακαλύψουν την υπόγεια μυστική Υπερβόρεια..
Ο διάδρομος τον οδήγησε στην είσοδο μιας κρύπτης.Όταν παραμερίστηκε η πόρτα ,το φως του αποκάλυψε μια
λευκή μορφή,μετρίου αναστήματος. Οπισθοχώρησε λίγο τρομαγμένος,σκεπτόμενος ίσως κάποιο φάντασμα-φρουρό του τόπου. Αμέσως όμως χαλάρωσε.Η μορφή ήταν ένα άγαλμα.Παρίστανε ένα γυμνό παιδί που στο αριστερό του χέρι κρατούσε ένα κέρας.Το βλέμμα του ήταν πολύ παράξενο,και ύψωνε το δεξί του χέρι στα χείλη.Ο εισβολέας αρχαιολόγος,αναγνώρισε την χαρακτηριστική χειρονομία που επιβάλλει την σιωπή στους μυημένους.Ένιωσε ένα μικρό ρίγος όταν συνειδητοποίησε πως αυτός που έκανε αυτήν την χειρονομία ήταν ο θεός Ώρος...
Βέβαια θα ήταν παράλογο να μη μιλησει για αυτήν του την αποκάλυψη,αλλα το σίγουρο είναι ότι πολύ λίγοι γνωρίζουν για εκείνη την υπόγεια διαδρομή-κάτω από την μικρή λίθινη Σφίγγα που βρήκαν εκεί-σε κάποιο μυστικό μέρος της περιοχής Διοικητηρίου,της Θεσσαλονίκης.Ο ίδιος όμως γράφει:
''Ο συντάκτης των γραμμών τούτων,συνεπιβλέπων μετά του καθηγητού κ.Πελεκίδη εις τας εργασίας,και κατελθών εις την κρύπτην ευθύς ως αυτή την ηνοίχθη,ευρέθει πρώτος ενώπιον του απροσδόκητου και μυστηριωδώς υποβλητικού περιβάλλοντος.Η ζωηρά συγκίνησις του,ιδίος από τον εξαφνικόν αντίκρυσμα της αγαθής μορφής του θεού,οι οποία σχεδόν εζωντάνευε από το σαλεύον αμυδρόν φως του ηλεκτρικού φανού,θα μείνη ασφαλώς αλησμόνητος..(Χ.Μακαρονάς,Ανασκαφή παρά το Σεραπείον-Μακεδονικά αριθμός 1(1940)465,σημ.1)
Η διαφορά που υπήρχε στην τοιχοδομία της κρύπτης,έδειχνε ότι ήταν πολύ προγενέστερη από το υπόλοιπο κτίσμα της επιφάνειας,και ήταν φανερό ότι προορίζονταν για την μυστική λατρεία των αιγυπτίων θεών.Στο βάθος της καμαρόσκεπης κρύπτης ανακαλύφθηκε μια Ερμαϊκη στήλη,τοποθετημένη ακριβώς κάτω από το ιδιόρρυθμο οικοδόμημα(8Χ11μ) της επιφάνειας,που ήταν ρωμαϊκης προέλευσης.Ανακαλύφθηκαν,επίσης,οι κεφαλές του Σεράπειδος και της Ίσιδος(και άλλα κεφάλια)και η μικρή λίθινη σφίγγα...Το άγαλμα του θεού Ώρου,μπορεί κανείς να το δει στο αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλονίκης,μαζί με τα άλλα ευρήματα που ανασύρθηκαν από το Σεραπείον στο Διοικητήριο.Συνεχίζει να προτείνη το δάχτυλο μπροστά στα χείλη απαιτώντας ή υπενθυμίζοντας τον νόμο της σιωπής.Φαντάζομαι(γιατί έτσι μ'αρέσει περισσότερο) πως η σιωπή αυτή είναι πνευματική και δεν έχει να κάνει με την ομιλία ή την
ομολογία.Είναι η σιωπή που βασιλεύει μέσα στα κεφάλια και στις ψυχές,και όχι η σιωπή που σφραγίζει το στόμα κάποιου για να μη μεταδώσει τη γνώση.Είναι σαν να σου λέει"Μη μιλάς σε όσους έχουν τη σιωπή μέσα στα κεφάλια τους-δηλαδή τους κουφούς-γιατί δεν θα σε ακούσουν.."
Ανέκαθεν σκεφτόμουν ότι αφού δεν θα με ακούσουν,τότε μπορώ να μιλάω και να ακούω τα δώρα της γνώσης,χωρίς να φοβάμαι αν οι μουγκοί μου μιλήσουν κι αν οι κουφοί με ακούσουν.Άλλωστε ο καθένας παίρνει αυτό που του αναλογεί,κι εσύ συμμετέχεις ελάχιστα σε αυτό το πολύ προσωπικό παιχνίδι,ότι κι αν πεις...
Ο καθένας μας προσπαθεί να ακούσει μια ψιθυριστή φωνή,μέσα στην σιωπή του κεφαλιού του,που ακόμα και να του μιλήσει, δεν μπορεί να μεταδώσει τα λόγια της παρά μόνο σε αυτούς που την ακούν κι οι ίδιοι.Αυτό δεν είναι νόμος ,αλλά οι πιο μοναχική αλήθεια.Μπορείς να φανταστείς πόσες εκατοντάδες χρόνια,περίμενε ο Ώρος μοναχός του μέσα στο σκοτάδι εκείνης της υπόγειας κρύπτης;...visaltis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου