Η Ελλάδα των βρυκολάκων!

Η Ελλάδα είναι γεμάτη από θρύλους και παραδόσεις που μιλούν για την παρουσία των βρικολάκων σε νησιά και πόλεις. Γραπτές αλλά και προφορικές πηγές σκιαγραφούν νεκροζώντανες οντότητες που ξυπνούν τις νύχτες και αναζητούν την τροφή τους. Οσμίζονται τον ανθρώπινο φόβο και διψούν για αίμα. Σύμφωνα με τις ελληνικές πεποιθήσεις στην κατηγορία αυτή ανήκουν:



-αυτοί που είχαν γεννηθεί ή η σύλληψη τους πραγματοποιήθηκε ιερή μέρα
-αυτοί που είχαν αφοριστεί από την Εκκλησία
-αιρετικοί , αποστάτες , άπιστοι
-επαγγελματίες μάγοι ή όσοι ασχολούνταν εν ζωή με τέτοιου είδους ζητήματα
-αυτοί που υπήρξαν θύματα των βαμπίρ
-όσοι δεν ενταφιάζονταν
-όσοι κατανάλωναν αρνί , το οποίο είχε δολοφονήσει λύκος
-αβάπτιστα έμβρυα.



Βρυκόλακες σε όλη την Ελλάδα!
Υπάρχουν περιοχές που οι μύθοι λένε ότι εκεί κατοικούσαν οι μορφές αυτές που σκορπούσαν τον τρόμο στους θνητούς. Έρημα ή πυκνοκατοικημένα μέρη είναι γεμάτα από ιστορίες κάθε είδους που βασίζονται σε αρχαίες μαρτυρίες. Το σπίτι του Καλύμνιου Βρυκόλακα εντοπίζεται στην βραχονησίδα Νεκροθήκες , η οποία στο παρελθόν χρησιμοποιούταν ως νεκροταφείο . Μάλιστα οι νησιώτες θεωρούσαν πως όταν έδυε ο ήλιος, ξεμυτούσε από το κρησφύγετο του και περιφερόταν από εδώ και από εκεί.

Απέναντι από το λιμάνι της κοσμικής Μυκόνου στη Νησίδα Εκάτη, στην Βόρεια Εύβοια στον ύφαλο Παναγιά, στη Νησίδα Καμένη στη Σαντορίνη, στο Ιόνιο Πέλαγος στο Νησί Τάφος κοντά στη Κεφαλονιά, στις Βόρειες Σποράδες στα Δαιμονονήσια, στη Σκύρο στα Βρικολακόνησα, στα Χανιά στη βραχονησίδα Καλαθά, στη Χίο στη Νησίδα Βενετικό, στη Δαιμονόπετρα της Ικαρίας, κατοικούσαν και κατέστρωναν τα σχέδια τους προς αναζήτηση βρώσης κυρίως τις βραδιές εκείνες που το φεγγάρι ήταν απών.


Οι βρικόλακες της Μυκόνου!
Η Μύκονος, σύμφωνα με το θρύλο, φιλοξενεί τον 18 αιώνα έναν τρομερό πειρατή . Όταν οι κάτοικοι βρίσκουν το πτώμα του να κείτεται σε ένα χωράφι, πραγματοποιούν τη ταφή του, ώστε να αναπαυθεί εν ειρήνη. Αμέσως μετά την κηδεία του εκείνος κάνει την εμφάνισή του σε διάφορα μέρη και προκαλεί ανεπανόρθωτες ζημιές. Μεταμορφώνεται σε Βουρβούλακα, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν.
Οργανώνονται λιτανείες με αποκορύφωμα να τον ξεθάψουν, να του ξεριζώσουν την καρδιά και να την πετάξουν στην περιοχή Καρδιοκαύτης.Ο δαίμονας δεν εξοντώνεται και επιστρέφει στο τόπο του εγκλήματος αναζητώντας λύτρωση. Ο μόνος τρόπος που εξασφαλίζει την ηρεμία είναι ο αποκεφαλισμός του με τούρκικο σπαθί .

Στην Εύβοια και τις Σποράδες
Γύρω στα 1700 στην Εύβοια, οι βρικόλακες ή ζούλακες θεωρούνται από τους κατοίκους υπεύθυνοι για μία επιδημία που σκορπάει το θάνατο! Όλα τα κουφάρια των νεκρών καίγονται με πυρωμένο σίδερο γιατί έτσι πιστεύουν πως θα σταματήσει η δράση των βρικολάκων.
Στην Αλόννησο οι λαϊκές δοξασίες λένε για "μαύρες σκιές" που καταλαμβάνουν το νησί και γραπώνουν από το λαιμό τα ανυποψίαστα θύματα. Στη Σκόπελο συστήνονται ως σκελετοί και στη Σαμοθράκη ως " οι αόρατοι με το πύρινο σώμα".



Στο Σαρωνικό, τη Χίο και τον Υμηττό
Στα νησιά του Σαρωνικού γίνεται λόγος για δύσμορφες παρουσίες με καμπούρα και πίνουν από το τρόπαιο της νίκης το αίμα. Στη Χίο ξεχωρίζουν για τα λευκά τους σάβανα ενώ στην Τήνο οι βρικόλακες χρησιμοποιώντας τις υπερφυσικές δυνάμεις τους κατατροπώνουν σάρκες. Διάσημος για την έντονη δραστηριότητα του είναι ο βρικόλακας του Υμηττού. Πρησμένος και άσχημος δραπετεύει από τη σπηλιά του και προσπαθεί να εγκατασταθεί στα σπίτια της Αττικής.




Πώς αντιμετωπίζονται οι βρυκόλακες ανά την Ελλάδα
Σύμβολα χαράσσονται με καπνό από κερί ή μέλι ή κόκκινη μπογιά στις πόρτες και στα παράθυρα. Σταυροί από καλάμια ή δίχτυ από κόκκινη κλωστή τοποθετούνται σε τοίχους. Ράντισμα του νεκρού καθώς και του μνήματος με αγιασμένο ύδωρ διώχνουν μακριά το άρρωστο πνεύμα και αποτρέπουν την μετάλλαξη.

Στην Αμοργό απαγορεύεται δια ροπάλου η ύπαρξη ενός ποτηριού που εμπεριέχει νερό δίπλα στο κρεβάτι γιατί η παράδοση λέει πως "ο ντουσμάνης" τρώει και πίνει ότι βρει, εκτός από κρασί! Στη Μυτιλήνη δεν σφυρίζουν ποτέ τα μεσάνυχτα για να μην προκαλέσουν τους βρυκόλακες.
Στη Κρήτη ο Καταχανάς παίρνει ανθρώπινη μορφή και συμμετέχει στις εκδηλώσεις των χωριών.

Δείχνουν την συμπάθεια τους στο πρόσωπο του τσαγκάρη και υπό την ιδιότητα αυτή απειλούν την περιοχή. Έτσι λοιπόν όπλα για την καταπολέμηση τους θεωρείτο το αλμυρό νερό, ξύλο συκιάς, καρφιά σε φέρετρο, σκόρδα, κρεμμύδια, λάδι, ξύδι, βραστό νερό και φυσικά σταυροί.


Πραγματικότητα ή φαντασία δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε. Σημασία έχει πως ο εφιάλτης αυτός έχει στοιχειώσει για τα καλά την ιστορία των ελληνικών παράξενων πλασμάτων της νύχτας. Όταν πέσει το φως του ηλίου, τότε τα καθόλου αθώα αυτά όντα βγαίνουν από τα φέρετρά τους και αλίμονο σε όποιον έτυχε να βρεθεί τη λάθος στιγμή στο λάθος τόπο...

 Ελένη Αλειφέρη
 pyles.tv