Λύθηκε το μυστήριο της «αστερόσκονης» !

Μυστήριο παρέμενε μέχρι σήμερα ο διασκορπισμός της "αστερόσκονης" των αστεριών που σβήνουν. Ενώ τα αστέρια, όπως ο ΄Ήλιος μας, εκτινάσσουν μεγάλη ποσότητα μάζας όταν βρίσκονται στα τελευταία στάδια της ζωής τους, παρέμενε ασαφές πώς αυτή η σκόνη διασκορπίζεται στο διάστημα. Το μυστήριο αυτό, σύμφωνα με μελέτες επιστημόνωνν, βρήκε επιτέλους τη λύση του

    

Οι επιστήμονες, περιγράφουν στο περιοδικό Nature  μια αστρονομική μελέτη για τη λύση του μυστηρίου.  Βρήκαν ότι οι κόκκοι σκόνης μεγέθους περίπου ενός εκατομμυριοστού του μέτρου ήταν ικανοί για να χάσουν το φως τους τα αστέρια που «σβήνουν».

Η ομάδα αστρονόμων από το Αυστραλιανά και Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια παρατήρησαν τρεις «ερυθρούς γίγαντες» , δηλαδή αστέρια που ήταν κάποτε σαν τον Ήλιο μας και τώρα έχουν εξαντλήσει τον εφοδιασμό τους σε υδρογόνο με αποτέλεσμα να γίνονται τεράστια σε μέγεθος. Με την εκτίναξη μεγάλης ποσότητας μάζας σε μορφή αερίων και κόκκων ορυκτών υλικών, αυτοί οι κόκκινοι γίγαντες μετατρέπονται σε «λευκούς νάνους».

 

Ο βασικός συγγραφέας της αναφοράς αυτής, Barnaby Norris του Πανεπιστημίου του Σίδνευ, δήλωσε στο BBC ότι τα άστρα είναι «οι μεγαλύτεροι ανακυκλωτές του γαλαξία», αφού το υλικό που εκτινάσσουν πηγαίνει στην επόμενη γενιά αστεριών και πλανητών.

 

Αυτό που είχε μπερδέψει τους αστρονόμους μέχρι τώρα ήταν το πώς όλο αυτό το υλικό αποβάλλεται από τον «κόκκινο γίγαντα».

Για να παρατηρήσουν λοιπόν τους τρεις ερυθρούς γίγαντες ο Β. Norris και οι συνεργάτες τους χρησιμοποίησαν ένα τεράστιο Τηλεσκόπιο στη Χιλή, εφαρμόζοντας μια τεχνική που ονομάζεται «πολωσιμετρική συμβολομετρία». 

Αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι το φως από τα τρία αστέρια δεν ήταν «πολωμένο», δηλαδή τα φωτεινά κύματα κινούνταν σε τυχαίες κατευθύνσεις. Όταν το φως  χτυπά τη σκόνη που περιβάλλει τα άστρα γίνονται αντανακλάσεις, όπως ακριβώς όταν και το φως του ήλιου που αντανακλάται σε ένα υγρό σώμα και κινείται προς μία κατεύθυνση προς την επιφάνεια του νερού.

Η ομάδα βελτίωσε τη μέθοδο μπλοκάροντας κάποιες ακτίνες VLT  και συνδυάζοντας τα αστέρια σε διαφορετικές πολώσεις. Σαν αποτέλεσμα μπορούσαν να ξεχωρίσουν μακρινά αντικείμενα χωρισμένα σε 15 δισεκατομμυριοστά του βαθμού στον ουρανού. Παρατήρησαν επίσης, ότι οι κόκκοι της σκόνης που περιβάλλει τους ερυθρούς γίγαντες ήταν μικρότερη από ό, τι είχε  παρουσιαστεί σε πολλά μοντέλα μέχρι τώρα.

Επειδή οι κόκκοι σκόνης διασκορπίζονται με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το χρώμα του φωτός που τους χτυπά, η ομάδα ήταν σε θέση να αναλύσει τα στοιχεία τους για τα διάφορα χρώματα και να καθορίσει ένα μέσο μέγεθος κόκκων , όχι μεγαλύτερο από μισό εκατομμυριοστό του μέτρου. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλύτερο από το αναμενόμενο, εξήγησε ο Μ. Νόρις. 

«Οι κόκκοι σκόνης είναι σαν πολλά μικρά πανιά που παγιδεύουν τον άνεμο, ή στην περίπτωσή μας, το φως των άστρων. Ο μηχανισμός με τον οποίο η μάζα μεταφέρεται μακριά από αυτά τα αστέρια είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα στην αστρονομία και στηρίζει όλη τη γνώση για το πως τόσο βαριά στοιχεία είναι διάσπαρτα σε όλο το γαλαξία. Η μελέτη μας ωστόσο είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι αυτού του παζλ» καταλήγει  ο ερευνητής.

tvxs.gr