Οι γυναίκες σκοτώνουν πιο δημιουργικά από τους άντρες

Η σκοτεινή πλευρά των γυναικών είναι ιδιαίτερα υποτιμημένη, κατά την ψυχίατρο και ιατροδικαστή Σίγκρουν Ρόσμανιθ. Όπως δηλώνει σε συνέντευξή της στο γερμανικό περιοδικό Spiegel, η έρευνά της πάνω στις ασθενείς της, οι γυναίκες είναι πιο δημιουργικές από τους άντρες σε μια δολοφονία. Πιο εφευρετικές, όπως σχολιάζει.




SPIEGEL: Στο βιβλίο σας θέτετε ως βασικό ερώτημα, το κατά πόσο οι γυναίκες διαπράττουν καλύτερους φόνους από τους άντρες. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Ρόσμανιθ: Το βέβαιο είναι το ότι είναι πιο δημιουργικές από τους άντρες, πιο εφευρετικές. Ας πάρουμε το παράδειγμα της εκδίκησης, που περιγράφω στο βιβλίο μου. Μια άπιστη σύζυγος από την Ασία φιλώντας παθιασμένα τον σύντροφό της, βάζει μια κάψουλα κυανίου στο στόμα του, που αναγκαστικά καταπίνει. Συνδυάζει με άλλα λόγια μια πράξη αγάπης με τον φόνο. Θα επέλεγε έναν τέτοιο τρόπο ένας άντρας δολοφόνος;

SPIEGEL: Δύσκολο να πει κανείς. Πιστεύετε ότι ο λόγος που είναι πιο δημιουργικές είναι η έλλειψη σωματικής δύναμης, που είναι απαραίτητη για πιο βίαια εγκλήματα;

Ρόσμανιθ: Φυσικά, πρέπει να αναλογιστούν την έλλειψη φυσικής δύναμης. Συχνά φροντίζουν τα θύματά τους να είναι ανυπεράσπιστα, προκειμένου να μπορέσουν να τα σκοτώσουν. Ένα όπλο που χρησιμοποιείται συχνά στις περιπτώσεις που καταγράφονται στην Ευρώπη είναι το μαχαίρι, σε αντίθεση με την Αμερική, όπου οι περισσότερες δολοφόνοι χρησιμοποιούν όπλα.

SPIEGEL: είναι αλήθεια ότι τα θύματα των γυναικών είναι στην πλειοψηφία τους φίλοι ή συγγενείς;

Ρόσμανιθ: Σωστά. Συνήθως έχουν προσωπική σχέση με τα θύματά τους. Οι γυναίκες σπάνια σκοτώνουν ξένους. Οι περισσότεροι καβγάδες συμβαίνουν στο σπίτι τους, όπου μπορούν να κλιμακωθούν. Ορισμένες φορές αντιστρέφονται οι ρόλοι και τα θύματα γίνονται θύτες.

SPIEGEL: Αναφέρεστε στις γυναίκες που σκοτώνουν με τηγάνι τον βάναυσο σύζυγο στο κρεβάτι;

Ρόσμανιθ: Ακριβώς! Κάποιες από αυτές έχουν υποστεί μαρτύρια για πολλά χρόνια. Απλά φτάνουν σε κάποιο σημείο, όπου ξεσπούν την οργή τους. Μερικές φορές το ξέσπασμά τους πυροδοτείται από ένα τυχαίο, κοινό γεγονός. Άλλωστε οι περισσότερες γυναίκες δολοφόνοι δεν έχουν διαπράξει κάποιο φόνο παλαιότερα.

SPIEGEL: Γράφετε στην εισαγωγή σας «όλοι εν δυνάμει μπορούν να προβούν σε πράξεις τρέλας, συμπεριλαμβανομένης και εμένα της ίδιας». Γιατί το πιστεύετε αυτό;

Ρόσμανιθ: Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ένα συγκεκριμένο όριο. Αν αυτό το υπερβεί, μπορούν να συμβούν πράγματα που κανείς δεν φαντάζεται.

SPIEGEL: Το ονομάζετε «σκοτεινή γωνιά της ψυχής» ή «σκοτεινή πλευρά της γυναίκας». Αναφέρεστε στο κακό που υπάρχει μέσα τους;

Ρόσμανιθ: Το κακό τρέφεται από αυτό. Αυτή η σκιά είναι η αρνητική πτυχή της προσωπικότητας κάποιου, που συμπεριλαμβάνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που δεν χαίρουν κοινωνικής εκτίμησης.

SPIEGEL: Αλλά αυτές οι σκοτεινές πλευρές δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της γυναικείας φύσης αλλά και της αντρικής.

Ρόσμανιθ: Φυσικά! Αλλά πάντα υποθέτουμε ότι οι άντρες έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να είναι βίαιοι, βάναυσοι και εγωκεντρικοί. Δεν είναι απαραίτητο να κρύψουν αυτή την πλευρά του εαυτού τους. Το βασικό πρόβλημα των γυναικών είναι το πως θα αντιμετωπίσουν αυτή τη σκοτεινή τους πλευρά. Αν αυτή η πτυχή είναι μονίμως καταπιεσμένη και δεν έχεις συνειδητοποιήσει το τι μπορεί να προκαλέσει, υπάρχει πιθανότητα να μην μπορείς να την διαχειριστείς σε επικίνδυνες καταστάσεις.

SPIEGEL: Έχετε ποτέ μπορέσει να εντοπίσετε την δική σας προδιάθεση να γίνεται δολοφόνος;

Ρόσμανιθ: Η σχέση μου με τη μητέρα μου ήταν δύσκολη όταν ήμουν μικρή. Θα μπορούσα να έχω προβεί σε πολλές ενέργειες βίας. Περιγράφω μια τέτοια περίπτωση στο βιβλίο μου. Μια κόρη μεγαλώνει με μια μητέρα που είναι υπερπροστατευτική με το παιδί της. Επιδιώκει να επιβάλει με σκληρό τρόπο την θέληση της. Το ανατριχιαστικό στοιχείο στην ιστορία είναι ότι το κορίτσι αναγκάζεται να αγοράζει κάθε χρόνο ένα καινούριο ραβδί με το οποίο κακοποιείται κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου. Έτσι βρίσκει αυτή την κακοποίηση βαθιά ταπεινωτική.

SPIEGEL: Και κάποια στιγμή γίνεται βίαιη με την μητέρα της;

Ρόσμανιθ: Όταν το κορίτσι μπει στην εφηβεία, δεν είναι διατεθειμένη να ανέχεται τον ξυλοδαρμό. Αρπάζει το λαιμό της μητέρας τον σφίγγει και δεν την αφήνει μέχρι εκείνη να γίνει μπλε και να πέσει στο πάτωμα. Αυτή είναι μια κλασική περίπτωση όπου οι ρόλοι του θύτη και του θύματος αντιστρέφονται.

SPIEGEL: Τέτοια περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας είναι ιδιαίτερα σοκαριστικά. Στην αρχή του βιβλίου σας κάνετε μια αναφορά σχετικά με μια μητέρα που πετάει τα δύο της παιδιά από το παράθυρο του τέταρτου ορόφου.
Ρόσμανιθ: Αυτό ήταν «ο πόλεμος των Ρόουζ», μια διαμάχη για την κηδεμονία των παιδιών. Αυτή η γυναίκα δεν ήθελε να αποχωριστεί τα παιδιά της υπό καμία συνθήκη. Ακολούθησε τη λογική του ή όλα ή τίποτα. Προτιμούσε τα παιδιά της να είναι νεκρά παρά να έχουν ως κηδεμόνα τον σύζυγό της. Για αυτή τη γυναίκα, αυτό ήταν αδιανόητο.

SPIEGEL: Στο τέλος έπρεπε να θυμίσετε ουσιαστικά σε αυτή τη γυναίκα ότι το είχε κάνει η ίδια, καθώς είχε σβήσει από τη μνήμη της την εγκληματική της πράξη. Αυτά τα κενά μνήμης είναι γυναικείο φαινόμενο;

Ρόσμανιθ: Δεν θα το έλεγα. Πιστεύω ότι είναι ανθρώπινο, διότι μια τέτοια πράξη είναι ασυμβίβαστη με την συνείδηση του θύτη. Η πρόταση «δεν είμαι εγώ, δεν θα μπορούσα να το έχω κάνει εγώ», είναι αυτή που ακούω συνέχεια από τους δράστες. Το αντιμετωπίζουν με την άρνηση. Σαν ένα ξένο κομμάτι του εαυτού τους να διέπραξε το έγκλημα.

SPIEGEL: Ο δημόσιος διάλογος για τις γυναίκες δολοφόνους δεν είναι συχνός. Γράφετε ότι ο φεμινισμός είναι η αιτία για αυτό. Θα επιτρεπόταν σε κάποιον άντρα συγγραφέα να το πει;

Ρόσμανιθ: Νομίζω ότι θα επέτρεπα μόνο στον εαυτό μου να το γράψει επειδή είμαι γυναίκα. Αλλά ξέρετε είμαι υποστηρίκτρια του φεμινισμού. Έχει κατορθώσει πολλά. Ωστόσο πάντα με προβλημάτιζε ότι οι γυναίκες θεωρούνταν πιο αξιαγάπητες και λιγότερο επιρρεπείς στην βία. Λόγω της εμπειρίας μου μπορώ να πω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Στη ζωή μου έχω γίνει μάρτυρας του πόσο σκληρές και δολοπλόκες μπορούν να γίνουν οι γυναίκες. Προσωπικά φοβάμαι πιο πολύ την εκδίκηση των γυναικών παρά των αντρών.



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

ShareThis