Γράφει Ο Παναγιώτης Κάρδαρης.....
Ο Αρχάγγελος των Αρχαγγέλων......
Μέτατρον, ο μυστηριώδης μεταθρόνιος άγγελος που τόσο απασχόλησε τους ερευνητές, τόσο της εξωτερικής θρησκείας όσο τους εσωτεριστές και τελετουργικούς μάγους μέσα στις διάφορες εποχές της ανθρωπότητας. Αναφορές σε αυτόν, βρίσκουμε και σε πολλές πηγές της ιουδαϊκής αποκαλυπτικής γραμματείας απόκρυφης και μη. Στο βαβυλωνιακό Ταλμούδ αναφέρεται σε τρία μέρη, σε μια άλλη Έκδοση του Ταλμούδ ταυτίζεται με το μικρό τετραγράμματον...
Η αιτία αυτής της ταύτισης φαίνεται να βρίσκεται στο βιβλίο της εξόδου,. Μιλώντας για κάποιον άγγελο ο Θεός αποκαλύπτει ότι το Ιερό του Όνομα βρίσκεται σε εκείνον .Όμως οι αναφορές για τον Αρχάγγελο των Αρχαγγέλων, δεν σταματούν εδώ, καθώς τον βρίσκουμε και στην αποκαλυπτική ψευδεπίγραφη Γραμματεία που αναφέρεται στον Πατριάρχη Ενώχ. Σε αυτά τα απόκρυφα κείμενα της παλαιάς διαθήκης, όπως θα δούμε παρακάτω, αρχίζει η ταύτιση του Μέτατρον με τον αρχαίο προφήτη αλλά και στην λεγόμενη βίβλο της Λαμπρότητας ή Ζοχάρ. Οφείλουμε να πούμε ότι ο Μεσαιωνικός Ιουδαϊκός εσωτερισμός και μυστικισμός βρίθει ερμηνειών περί της φύσης της θέσης και της υπόστασης αυτού που στην Ραβινική Παράδοση εντυπώθηκε ως ο Ουράνιος Γραφέας. Στο κείμενο που ακολουθεί δίδεται μια εσωτερική περισσότερο παρά ακαδημαϊκή ερμηνεία της παρουσίας του μέτατρον τόσο στην ιερή Βιβλική αλλά και Ραββινική Γραμματεία όσο και στην συνείδηση των παραδοσιακών καμπαλιστών.
Η Ετυμολογία του Ονόματος.....
Το όνομα Μέτατρον, κατά πολλούς, σημαίνει μεταθρόνιος “αυτός που στέκεται μετά τον Υπερουράνιο Θρόνο του Αγίου Ευλογημένου Ενός(Του Θεού) και αυτό ίσως προκαλεί στον αναγνώστη απορία, πως είναι δυνατόν ένας άγγελος της Ιουδαϊκής μυστικιστικής παράδοσης να έχει ελληνική ετοιμολογία και να μην έχει αντίστοιχες εβραϊκές λέξεις, όπως άλλωστε, συμβαίνει με τους υπολοίπους των αγγέλων? Αυτή θα ήταν μία εύλογη απορία αν δεν παρέβλεπε κάτι, την περίοδο της ονοματοδοσίας του Αγγέλου εκείνου, που μόνο υπονοούνταν στα ιερά κείμενα κανονικά και απόκρυφα έξω-κανονικά, μέχρι την ελληνιστική εποχή. Αναφορά σε αυτόν με τον συγκεκριμένο όνομα, έχουμε σε ένα βιβλίο, της ύστερης φιλολογίας της Μέρκαμπα, το λεγόμενο 3 Ενώχ του οποίου η συγγραφή χρονολογείται μεταξύ του 2ου και 5ου αιώνα μ.Χ. Έτσι ο ακαδημαϊκός PhilipAlexander, φθάνει στην υπόθεση της τεχνητής κατασκευής του ονόματος παρουσιάζοντας ως παραδείγματα τις λέξεις Αντίριον και Νταπνάπιρον. Είναι λογικό ο συγγραφέας να ονομάτισε το υψηλό αυτό ον με ένα όνομα παρμένο από την κοινή διεθνή γλώσσα εκείνης της εποχής, εντούτοις, αυτό δεν ακυρώνει την ύπαρξη του, όπως πολλοί υποστηρίζουν αλλά τον κάνουν κατανοητό στο ευρύ κοινό. Άλλωστε το “ Μέτατρον” δεν πρέπει να το εκλαμβάνουμε ως όνομα αλλά έως επίθετο χαρακτηριστικό του υποκειμένου. Διότι θέλει να μεταδώσει στον αναγνώστη και ακροατή εκείνης της εποχής την ιδιότητα της συγκεκριμένης οντότητας. Κάποιοι μελετητές, όπως ο Όβεργ, τον ταυτίζουν με τον περσικό Μίθρα, τεκμηριώνοντας αυτή την υπόθεση του στην θέση και τα καθήκοντα και των δύο στα ουράνια βασίλεια, τα οποία πραγματικά είναι αρκετά κοινά. Κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο απίθανο, αναλογιζόμενος κάποιος το κλίμα του θρησκευτικού συγκρητισμού στον οποίο είχε εισέλθει η ανθρωπότητα ήδη από τον 2ο π.Χ αιώνα.
Καμπάλα και Ο Αρχάγγελος του Στέμματος.......
Πέραν αυτών των ακαδημαϊκών συζητήσεων, των διαφόρων ιδεολογιών και σχολών ερευνητών, στην παραδοσιακή Καμπάλα, ο μεταθρόνιος είναι εκείνος που αναλύεται στις ατραπούς του δένδρου. Είναι τόσο ο υψηλός αρχάγγελος όσο και η εξωτερική εκδήλωση του θεού η αλλιώς η θεία παρουσία στο βασίλειο, την μαλκούτ.Γι’αυτό, άλλωστε, ονομάστηκε και ο χαμηλός Γιοντ Χε Βαβ Χε και όχι γιατί είναι ο ίδιος αυτοτελής Θεότητα και για να αποδειχθεί αυτό, το Ταλμούδ φθάνει στην υπερβολή της διήγησης του ραπισμού του Μέτατρον, μπροστά στον Elisha ben Abuyah. Εκείνος, σε όραμα είδε τον Μέτατρον να κάθεται σε θρόνο και κατά συνέπεια έβγαλε το ”αιρετικό”, κατά την ιουδαϊκή ιδεολογία, συμπέρασμα περί της ύπαρξης δύο ουράνιων αρχών. Η εξωτερική εβραϊκή θρησκεία και οι ραβίνοι μετέφρασαν την παραπάνω παράδοση με το δικό τους τρόπο, διδάσκοντας ότι ο Μέτατρον φέρεται καθήμενος επί θρόνου για τον λόγο του ότι είναι ο καταγραφέας των πράξεων του Ισραήλ.
Η διύλιση του μεγάλου αρχαγγέλου στο δένδρο της ζωής είναι αυτή που δίνει τους υπόλοιπους αρχαγγέλους και τις ιεραρχίες τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η Σάνταλφον, ο μοναδικός φερόμενος θηλυκός άγγελος, θεωρείται δίδυμος του. Εκεί βρίσκεται και η απόληξη της ανάλυσης του Κυρίου της Κέτερ, η Αγία Σεκινά το θηλυκό πνεύμα του Θεού, η Θεία και αιώνια νύμφη, ή όπως εσωτερικά ονομάζεται η χαμένη πριγκίπισσα που κατοικεί στην οδό των βυρσοδεψών. Μέσα από αυτήν την καμπαλιστική παραδοσιακή διδαχή, ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει ότι ο Μέτατρον είναι η σύνδεση τόσο των αρσενικών όσο και των θηλυκών ιδιοτήτων της Συμπαντικής Θεότητας, σε τέτοιο σημείο που ο Μωυσής του Λεών, τον ονομάζει, το πρώτο παιδί του Θεού ως απόλυτη ένωση των θηλυκών και αρσενικών στοιχείων του.
Μελχισεδέκ και Μεταθρόνιος.......
Το Ζοχάρ θέλωντας να δώσει έμφαση σε αυτό, τον ταυτίζει με την ράβδο του Μωυσή, που από την μία μεριά της χορηγούσε την ζωή και από την άλλη έσπερνε τον θάνατο. "Ιδού σου στέλνω άγγελο κοντά σου να σε κρατάει στο δρόμο για να σε φέρει στον τόπο που έχω προετοιμάσει"(Έξοδος,23). Πολλοί ταυτίζουν αυτή την ράβδο και άρα και τον ίδιο με το ερμητικό κυρήκειο το οποίο αποτελεί για την δυτική σχολή αποκρυφισμού, το σύμβολο της ισορροπίας. Ο Μέτατρον, άλλωστε είναι καμπαλιστικά, η τέλεια ενσάρκωση του ρητού του Σμαράγδινου πίνακα “όπως επάνω, έτσι και κάτω”, γιατί ακριβώς είναι τόσο υψηλός όσο και χαμηλός και σαν ουροβόρος αρχίζει εκεί που τελειώνει.
Κάποιοι οπαδοί της χριστιανικής εκδοχής της καμπαλιστικής κοσμοθέασης, επεκτείνοντας αυτή την αρχή, αναφέρουν ότι ο Μέτατρον είναι ο κύριος της μεσαίας στηλης της ωραιότητας και της ευσπλαχνίας, ο οποίος εμφανίζεται ως Μέτατρον στην σφαίρα της Κέτερ, ως Χριστός στην τιφερέτ, ως προφήτης Ενώχ αλλά και ως θηλυκός Σάνταλφον στην γεσοντ, την αστρική σφαίρα των ονείρων και της προφητείας και στην μαλκουτ ως Μελχισεδέκ και Ιησούς. Ο Mελxισεδέκ είναι ο μυστηριώδης εκείνος Ιερέας-Βασιλιάς της Σαλήμ, που κατά πολλούς, σημαίνει γη της ειρήνης και γι’αυτο ταυτίζεται με την Ιερουσαλήμ, ο οποίος κοινώνησε με οίνο και άρτο τον Αβραάμ, πράξη που θεωρείται προτύπωση της θειας κοινωνίας της θεοφαγίας και της αναζήτησης του ιερού Γκράαλ. 'Ετσι ο Μελχισεδέκ ιδρύει μια νέα ιερατική τάξη ίσως και πέραν της εβραϊκής τάξης Ααρών, την Ιερατική Τάξη Μελχισεδέκ, κάτι που αναφέρεται και στο δεύτερο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ, στο τρίτο κεφάλαιο, όπου μιλάει για την εξύψωση του Μελχισεδέκ και την διαδοχική ιεροσύνη του Ενώχ. Μια ακόμα πηγή, που ενισχύει τον σύνδεσμο Ενώχ, Μέτατρον Μελχισεδέκ, με τον Μεσσία Ιησού της Καινής Διαθήκης είναι ο ψαλμός 110, ο οποίος στον 4ο στίχο του αναφέρει για τον Μεσσία “Συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξη Μελχισεδέκ”. Το συγκεκριμένο χωρίο αναφέρει ο απόστολος Παύλος αποδίδοντας στον Ιησού την αρχιεροσύνη, την κατά του Μελχισεδέκ τάξη, στην προς εβραίους επιστολή.
Ο Μέτατρον και Ο Γνωστικός Εωσφόρος.......
Προχωρώντας ακόμα παραπέρα, κάποιοι γνωστικοί καμπαλιστές, λένε ότι εκτός από σεφιρωθικά, αυτή η υπεροντότητα, στην μεσαία στήλη αναλύεται και κλιφωθικά, με τον εξής τρόπο. Μέσα στα αρχαία κείμενα, ο Εωσφόρος ήταν εκείνος που ήταν μετά το θεό και μετέφερε το φως του, όμως, αφού διεφθάρη από το κοσμικό κακό έγινε έκπτωτος. Υποστηρίζουν λοιπόν,. ότι ο Εωσφόρος, ως πτωτική οντότητα είναι η άλλη πλευρά του μεταθρονίου αφού και τα δύο πρόσωπα εμφανίζονται με τις ίδιες ιδιότητες. Έπειτα στην τιφερέτ, η αντίστοιχη κλιφωθική πλευρά του φωτός του μεταθρόνιου άρχοντα είναι το μέγα θηρίο, ο Αντίχριστος ή αντι-ακτίνα. Εφόσον, το ιερό όνομα της συγκεκριμένης είναι Ελοάχ Βε Νταάτ, που σημαίνει ο Κύριος της γνώσης και αναφέρεται στον Μέτατρον-Χριστό,τοποθετείται εδώ, η αντίστοιχη κλιφωθική πλευρά του πτωτικού όφη του δέντρου της γνώσης, αν θέλουμε να το προεκτείνουμε, θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε εδώ το δίπολο Όσιρης-σωτήρας και Σεθ-καταστροφέας. Που στηρίζουν όμως αυτήν την πρωτοφανή διδασκαλία περί σκοτεινής πλευράς του Χριστού? Σε δύο βάσεις, η μια έχει να κάνει με την θεωρία της δράσης και της αντίδρασης, εφόσον, υποστηρίζουν, μία σφαίρα,Η τιφερέτ στην συγκεκριμένη περίπτωση,προσέλαβε σάρκα, είναι αυτονόητο να υπάρξει κάτι τέτοιο και από το αντίστοιχο κέλυφος, τη δεύτερη βάση την βρίσκει κανείς στην διήγηση των πειρασμών του Ιησού στην έρημο, όπου ο διάβολος του χαρίζει την κτίση αρκεί να τον προσκυνήσει. Οι γνωστικοί Καμπαλιστές ερμηνεύουν στο συγκεκριμένο χωρίο, τον σατανά ως την απόδειξη εξωτερίκευσης της σκοτεινής πλευράς του ίδιου του εαυτού, που τον υποβάλλει στον πειρασμό της εγκατάλειψης του έργου του και την υπόκυψη στην κοσμική εξουσία .είναι άλλωστε λένε αδύνατον αν ο σατανάς είναι κατώτερη οντότητα του χριστού να του χαρίζει αυτό το οποίο δεν του ανήκει άρα είναι η άλλη πλευρά του ίδιου που μιλάει. Φυσικά, όμως, στον τον έμπειρο ερευνητή της Καινής Διαθήκης είναι γνωστή η προέλευση του συγκεκριμένου κεφαλαίου από κάποια άλλη πηγή, από κάποιο ίσως γνωστικό ευαγγέλιο. Χωρίς φυσικά αυτό να ακυρώνει την γνησιότητα της ερμηνείας αλλά επιβεβαιώνει, όμως, την καμπαλιστική γνωστική προέλευση του. Στην δε γεσόντ, το θεϊκό όνομα που ενσαρκώνει ο μεταθρόνιος, ως χαμηλό τετραγράμματον είναι το Σαντάι ελ Χαί, που είναι ο συντηρητής της ζωής, άρα, τοποθετούν εδώ ως κέλυφος τον Σαιτάν, την κατώτερη μορφή του Εωσφόρου, ως καταστροφέα της ζωής και σπορέα του θανάτου.
Ο Τρισμέγιστος Ερμής και Ο Προφήτης Ενώχ.......
Έτσι, με όλα τα προαναφερθέντα βλέπουμε την κυβική προέκταση και εξουσία του “ Αρχάγγελου” πάνω στο δένδρο της ζωής και στην ιεραρχία του Σύμπαντος .Δεν είναι λοιπόν άξιο απορίας ότι ταυτίζεται με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, το μεγάλο εκείνο διδάσκαλο που έδωσε σαν προμηθέας το φως της θεουργίας και τον χάρτη της θέωσης. Αυτή την σύνδεση, υποστηρίζει και ο ελευθεροτέκτονας συγγραφέας, Manly P. Ηall στο βιβλίο του «The Secret Teachings of All Ages» το 1928. Αυτή, ωστόσο, η ταύτιση φέρνει στο προσκήνιο και ένα άλλο θέμα. Με τον Τρισμέγιστο Ερμή ,τον Θωθ της Αιγυπτιακής παράδοσης έχει συνδεθεί και ένα άλλο πρόσωπο ο Πατριάρχης και Προφήτης Ενώχ. Ο Ενώχ ήταν πρωτότοκος του Ιαρέδ και έβδομος πατριάρχης του ιουδαϊκού λαού. Έζησε, κατά τον θρύλο, 365 έτη όσες και οι ημέρες του ημερολογιακού έτους που καθιέρωσε ο σοφός Ερμής. Είναι γνωστός, τόσο στην ιουδαϊκή παράδοση όσο και στην χριστιανική ενώ το Ισλάμ έχει μεγάλο σεβασμό για τον Ενώχ και το Κοράνι τον αναφέρει ως Άιντρις και τον θεωρεί πατέρα των επιστημών της αστρονομίας και της αριθμητικής.
Είναι Ο Ενώχ ο Μεταθρόνιος;.......
Υπάρχει μία εσωτερική παράδοση, που υπονοεί την ταύτιση Ενώχ – Μέτατρον, είναι ένας μύθος που τον θέλει κατασκευαστή ενός περίεργου υπόγειου Ναού, με εννέα θαλάμους στον βαθύτερο έκρυψε το ανεκλάλητο όνομα, έπειτα δημιούργησε δυο δέλτους χρυσούς, ο ένας τοποθετήθηκε σε έναν κυβικό βωμό ενώ ο άλλος o μικρότερος δόθηκε στον γιο του, τον Μαθουσάλα. Αν λάβουμε υπόψη μας τα λόγια που είπε ο Θεός για τον “ Αρχάγγελο”, “το όνομα μου ευρίσκεται εντός αυτού”, τότε εύκολα εδώ μπορούμε να συνδέσουμε τα δύο πρόσωπα και να δούμε την εμφανή αναφορά της κρυμμένης μέσα στον Μέτατρον προφοράς του ανεκλάλητου ονόματος, καθώς και την διαδοχή ιεροσύνης που έφτιαξε ο Ενώχ μεταδίδοντας στον γιο του το μυστικό των μυστικών, την χρήση του ιερού ονόματος.
Όπως ήδη έχουμε δει, υπάρχει ένα δεύτερο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ, του οποίου η συγγραφή τοποθετείται περίπου τον 1ο αιώνα μ.Χ, το οποίο εξιστορεί στο τελευταίο κεφάλαιο, την ύψωση του Μελχισεδέκ. Εκεί ο Ενώχ, προσωρινά, δίνει ιερατική εξουσία στον Μαθουσάλα το γιο του, όπως προσωρινό θα είναι και το ιερατείο του Νιρ, του εγγονού του τελευταίου και αδελφού του Νώε, διότι μετά η σύζυγος του, Σωπανίμα, συλλαμβάνει παρθενικά παιδί και το γεννά πεθαμένη. Παρόλα αυτά, ο παρθενογέννητος γιος, συνεχίζει η αφήγηση, είχε πλήρη ανάπτυξη, μιλούσε και δίδασκε ευλογώντας τον Θεό και είχε μάλιστα πάνω του το σημάδι της ιεροσύνης. Αυτό σημαίνει, ότι είχε ήδη πάνω του το σημείο του μυημένου και αυτό για πολλούς εσωτεριστές σημαίνει, ακόμα μια ενσάρκωση θείου όντος και μάλιστα ξανά του ίδιου του αγγέλου με τα πολλά πρόσωπα και ονόματα, προκειμένου να μεταφέρει την φλόγα της πνευματικής ιεροσύνης και της μεσσιανικής διαδοχής. Ο ίδιος, ο Μελχισεδεκ, θεωρείται προτύπωση του θεϊκού μεσσία ενσαρκώνοντας τις τρείς αρχές του κεχρισμένου, δηλαδή του βασιλέα, του ιερέα και του προφήτη, εκείνου που προβλέπει τα μέλλοντα και διδάσκει νουθετώντας τον λαό. Ας μην ξεχνάμε ότι και ο Μέτατρον, αυτό το τριπλό αξίωμα, όπως ονομάζεται, το ενσαρκώνει πλήρως.
Επίσης, είναι αυτός που ονομάζεται ο ιερέας των ουρανών, άρα, είναι φυσιολογικό μια μερίδα μελετητών των απόκρυφων κειμένων να τον ταυτοποιούν πίσω από τον ενσαρκωμένο ιερέα και να ταυτίζουν τον τελευταίο και με τον Ενώχ.Εξάλλου, δεν υπάρχει άλλη εμφανής χρησιμότητα της ενσωμάτωσης του συγκεκριμένου κειμένου στο δεύτερο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ που στην ουσία εξιστορεί την αρπαγή του Ενώχ στους επτά ουρανούς, τα επτά θεία σεφιρώθ. Οι αρνητές αυτής της θεωρίας δίνουν το αντεπιχείρημα της μετέπειτα εισαγωγής του κειμένου της εξύψωσης Μελχισεδέκ λέγοντας ότι το «ειπείσακτο» κομμάτι δεν υπάρχει σε όλα τα χειρόγραφα, όμως, η αλήθεια είναι ότι τα συγκεκριμένα κεφάλαια απάλειψαν από το αρχικό κείμενο οι χριστιανοί αντιγραφείς λόγω της σκανδαλώδους για το δόγμα τους αναφοράς στην παρθενογένεση του Μελχισεδέκ.
Ο ερευνητής Vaillant, ο οποίος είναι αυτός που επιμελήθηκε την πρώτη κριτική έκδοση του κειμένου του Σλαβονικού, όπως αλλιώς ονομάζεται, 2 Ενώχ ,αναφέρει πως δεν υπάρχει, έως τώρα. απόδειξη περί της μη ύπαρξης του συγκεκριμένου κειμένου στο αρχικό σώμα. Αλλά ακόμα και έτσι να είναι, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ότι υπήρχε μέχρι την ελληνιστική εποχή, ο θρύλος και η προφορική παράδοση της σύνδεσης Ενώχ, (άρα και Μέτατρον) με το αμφισβητούμενο αυτό πρόσωπο της Π.Δ και αυτό φαίνεται από την εμπλοκή του στο συγκεκριμένο κείμενο, ανεξάρτητα, αν υπήρχε στην αρχή ή εισήχθη αργότερα. Κατά τα άλλα, το υπόλοιπο βιβλίο περιγράφει την περιπλάνηση του Ενώχ στους επτά ουρανούς διδασκόμενος τα μυστικά της δημιουργίας του κόσμου και τις νουθεσίες που δίνει στους γιους του να αγαπάνε τα έμβια όντα καθώς και την ανάληψη του στους ουράνιους αιθέρες.
Η Βίβλος των Ουρανίων Παλατιών....
Όπως είδαμε και στην αρχή, μέχρι και την ελληνιστική εποχή, η σχέση του ουράνιου γραφέα με τον βιβλικό πατριάρχη, μόνο υπονοούνταν ή διδάσκονταν, ίσως προφορικά μέσα σε μυστικούς εσωτερικούς κύκλους ραβινικούς και μη. Ενώ, η ζωή του Προφήτη Ενώχ, στον κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης περιγράφεται μέσα σε δύο απλές και σύντομες προτάσεις «ο Ενώχ βάδισε μαζί με τον Θεό» και στο τέλος της ζωής του «δεν υπήρχε πια γιατί ο Θεός τον πήρε μαζί του». Η πλήρης ταύτιση των δύο προσώπων, εμφανίζεται στο Σεφέρ Χεκαλότ, την βίβλο των Ουρανίων παλατιών, γνωστό ως 3 Ενώχ, ένα κείμενο, που η συγγραφή του καθώς προαναφέραμε, εντάσσεται μεταξύ δευτερου και πέμπτου αιώνα μ.Χ. μαζί με το 2 Ενώχ ανήκουν στην μεταχριστιανική απόκρυφη παράδοση σε αντίθεση με την αιθιοπική πρώτη βίβλο του Ενώχ, που είναι προχριστιανικής προέλευσης (2ο περίπου π.Χ αιώνα). Η συγγραφή του ψευδεπίγραφου αυτού βιβλίου αποδίδεται στον Ραβίνο Ισμαήλ τον Αρχιερέα, συνεργάτη του διάσημου Ραβίνου Ακίβα και συχνά κεντρικό πρόσωπο της λογοτεχνίας της Μέρκαμπα, στην φιλολογία της οποίας εντάσσεται και η συγκεκριμένη βίβλος.
Εκεί, ο Ισμαέλ αρπάζεται στους ουρανούς καταφέρνει, όμως, να φθάσει έως τον έκτο ουρανό, όπου τον αντιλήφθηκε ο Καφσιέλ και άλλοι ζηλόφθονοι άγγελοι που προσπάθησαν να τον γκρεμίσουν, ξαφνικά, εκείνη την στιγμή ένα φλεγόμενο χέρι σαν φτερό που αγαλλίαζε όλο το σύμπαν τον έσωσε. Ο Αρχιερέας θέλησε φυσικά να μάθει την ταυτότητα του σωτήρα του και τότε εκείνος συστήθηκε ως ο Μεταθρόνιος Άγγελος της Θεϊκής Παρουσίας και ως άνθρωπος που περπάτησε στην γη ως Ενώχ, υιός του Ιάρεδ, εξαιτίας αυτής της ιδιότητας αποκαλύπτει ότι τον καλούν επίσης και «Νεαρό». Επίθετο, το οποίο του δίνει και η βίβλος της λαμπρότητας, το γνωστό Σεφέρ χα Ζοχάρ. Εκεί, ωστόσο, σημαίνει υπηρέτης του Θεού και δεν έχει να κάνει τόσο με την νεότητα του Αγγέλου. Οι καμπαλιστές αργότερα μιλάνε ουσιαστικά για «δύο» Μέτατρον ή για να το πούμε καλύτερα για διπλό ον. Ο ένας γράφεται με έξι γράμματα (מטטרון) και είναι ο αναγεννημένος Ενώχ, ο πρίγκιπας της συντήρησης στο Θεϊκό Παλάτι ενώ στη γραφή του ονόματος του άλλου εισάγεται το εβραϊκό γράμμα Γιοντ, που θεωρείται γράμμα που δείχνει θεϊκή γονιμοποίηση (מיטטרון) και γράφεται με επτά γράμματα. Αυτός είναι η εκπόρευση της αιτίας των αιτιών, η δέκατη εκπόρευση που τον καθιστά Θεϊκή Παρουσία στην Γη. Σε αυτόν, το «νεαρός» αποδίδεται υπονοώντας το μικρό τετραγράμματον.
Έτσι λύνεται ένα βασικό ερώτημα περί της προΰπαρξης Μέτατρον ή της επιλογής του Ενώχ, ως αρχαγγέλου, κάτι που για τον παραδοσιακό εβραίο μυστικιστή είναι σκανδαλώδες. Η διήγηση συνεχίζει περιγράφοντας την μεταμόρφωση του πατριάρχη σε υπερουράνια οντότητα. Η σάρκα του μετατράπηκε σε φλόγα και οι οφθαλμοί εξαπέλυαν κεραυνούς και οι κόρες των ματιών τους έγιναν σαν φλεγόμενες δάδες. Έπειτα, ο ύψιστος, αφού, τον ένδυσε με βασιλικά ρούχα τον έστεψε με βασιλικό στέμμα δίνοντας του τον τίτλο, ο χαμηλός κύριος,(το μικρό Γιοντ χε Βαβ Χε) και τον τοποθέτησε σε θρόνο δόξας όμοιο με τον δικό του. Έπειτα, όπως συνέβη και με τα προηγούμενα δύο απόκρυφα, διδάσκεται τα μυστήρια της αρχαίας δημιουργίας. Η βίβλος αυτή, όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι ένα απόσταγμα της προφορικής και γιατί όχι παλαιότερης γραπτής παράδοσης μαζί με διάφορες νέες ραβινικές διδασκαλίες και μιδρασικές επεξηγήσεις που είχε ως σκοπό να συγκεντρώσει και να αποκαλύψει την ταύτιση των προσώπων που περιγράφει και να δώσει στον εξωτερικό κόσμο, απόκρυφα μυστήρια, κάτι που ως ένα βαθμό το πετυχαίνει. Δείχνοντας και στους νεότερους μελετητές ,παράλληλα, πόσο βαθειά ριζωμένη ήταν αυτή η αντίληψη στους τότε μυστικιστές.
Ο Μετρητής των Ουρανών......
Τελειώνοντας την περιήγηση μας στα Ενωχιανά Μυστήρια, θα ήθελα να αναφέρω μία ακόμα παράδοση από τον χώρο της Καμπάλα. Σε πρώιμα καβαλιστικά κείμενα, ο Μέτατρον δημιουργεί τον κύβο από την ψυχή του, όπως είδαμε, πιο πριν παρουσιάζεται και ως ράβδος και γενικά έχει και τον τίτλο του καταμετρητή και του αποδίδονται τα συγκεκριμένα γεωμετρικά σχήματα. Στα λατινικά η ονομασία του είναι Μέτατορ που σημαίνει μετρητής. Στην αποκάλυψη του Ιωάννη, υπάρχει ένας άγγελος που έχει την εξουσία της μέτρησης και δίνει στον προφήτη μια ράβδο, ώστε να μετρήσει τον Ναό του Θεού, ενώ πιο κάτω, ο ίδιος προφανώς, άγγελος ο οποίος, μάλλον είναι ο ίδιος ο Μέτατρον μετράει την νέα Ιερουσαλήμ, την όποια περιγράφει έως τετράγωνη ίση σε μήκος πλάτος ύψος με άλλα λόγια κυβική. Επίσης ο Μεταθρόνιος ονομάστηκε και αρχάγγελος των γωνιών, ας θυμηθούμε εδώ τις θεωρίες περί γωνιών, που είναι πύλες που οδηγούν σε άλλες διαστάσεις, αυτό που μας δίνεται εδώ είναι ένα σύμπαν κυβικό. Μέσα από τις γωνίες του κινείται με άνεση αυτή η οντότητα, σε πολλές διαστάσεις αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε είναι λανθασμένη η τοποθέτηση του θεμελίου κυβικού λίθου μόνο στην Γεσόντ. Αυτό, ίσως ξενίσει στον παραδοσιακό αποκρυφιστή, που έχει στο μυαλό του μία κυκλική συμπαντική δομή αλλά σε αυτόν απαντάει η παραδοσιακή αλχημεία θεωρώντας τον κύβο περιστολή ή δημιουργία του κύκλου.
Οι Προφήτες των Εσχάτων.......
Παράλληλα στο ίδιο κεφάλαιο αναφέρονται οι δυο προφήτες του Θεού, ο ένας είναι ο Ηλίας ενώ ο άλλος δεν ονοματίζεται. Από το γεγονός, όμως, πως τους ονομάζει μάρτυρες με τη έννοια της μαρτυρίας των ουράνιων μυστηρίων και όχι με την έννοια του μαρτυρίου εξάγεται το συμπέρασμα πως ο έτερος είναι ο Ενώχ –Μέτατρον, γιατί αυτός είναι στην Παλαιά Διαθήκη, πέραν του Ηλία που αναλήφθηκε και είδε τις ουράνιες κατοικίες. Επίσης, αναφέρει το κείμενο ότι θα φοράνε σάκους, πράγμα που παραπέμπει στην ενσάρκωση του Μέτατρον και της Σάνταλφον. Οι Καμπαλιστές, εδώ τοποθετούν την κάθοδο στον κόσμο, της ενέργειας της μεσαίας στήλης του θεϊκού λόγου, την αποκάλυψη της Κέτερ και της Σεκινά. Πολλοί δε θεωρούν ότι ο ίδιος ο Ενώχ, κατεύθυνε τον συγγραφέα της αποκάλυψης στο όραμα. Τέλος, στην αποκάλυψη πάλι αναφέρεται ο μεταμορφωμένος Ενώχ, ‘’ως πύρινος και ισχυρός άγγελος περιβεβλημένος με το ουράνιο τόξο’’, σύμβολο του θεϊκού θρόνου όπως αυτός περιγράφεται στα πρώτα κιόλας κεφάλαια του τελευταίου βιβλίου του κανόνα της Καινής Διαθήκης.
Το Ιουδαιο-χριστιανικό Πλαίσιο.......
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε τα εξής η ύπαρξη αυτή κάνει αισθητή την παρουσία της στην αποκαλυπτική Ιουδαϊκή και την μετέπειτα Χριστιανική γραμματεία από την Γένεση έως και την Αποκάλυψη, με συνεχείς ενσαρκώσεις και παρεμβάσεις στην ιστορία. Όμως, από την άλλη, θα πρέπει όποιος θέλει να εντρυφήσει σε μια τέτοια έρευνα, να λάβει υπόψη του ότι το ιουδαϊκό θεολογικό πλαίσιο είναι αυστηρά μονοθεϊστικό, οτιδήποτε και εάν έχει προσλάβει από ασσυρο-βαβυλωνιακές και Χαλδαϊκές πηγές, το έχει ενσωματώσει στο αυστηρό αυτό σύστημα. Εξαιτίας τούτου, δεν βλέπουμε θεότητες, βλέπουμε αγγέλους, υπάρχουν υπηρέτες και όχι άρχοντες γιατί στην συγκεκριμένη κοσμοθεωρία αρχων είναι μόνο ο ένας Θεός . Θα αναρωτηθεί κανείς λοιπόν, γιατί ο Μέτατρον να αποτελεί εξαίρεση αυτού του κανόνα; Θα απλοποιηθούν περισσότερο τα πράγματα αν κατανοήσουμε τι είναι τελικά αυτό το πρόσωπο, ο μεταθρόνιος, δεν είναι τίποτε περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο από την εξωτερική μορφή του Θεού της ιουδαιο χριστιανικής απόκρυφης παράδοσης. Είναι μια στολή που ενδύεται ώστε να παρέμβει δραστικά στα ανθρώπινα δρώμενα του συγκεκριμένου πλανήτη, που λέγεται γη και γι αυτό είναι παντού. Σε όλες τις μορφές, σε όλες τις συμπαντικές διαστάσεις, σε όλες τις σφαίρες του δένδρου της ζωής βαδίζοντας πραγματικά με το Θεό.
Οι καμπαλιστές, λένε πως στον Αρχάγγελο Μέτατρον,χωράει μέσα του όλος ο κόσμος, θέλοντας να δείξουν ακριβώς αυτή την εσωτερική διδασκαλία. Όλα αυτά φυσικά έχουν τους αρνητές τους αλλά και τους θερμούς υποστηρικτές τους. Και οι δύο πλευρές φτάνουν σε ακρότητες αλλά και υπερβολές όπως αυτή που έχουμε ήδη αναφέρει, με την απάλειψη της ύψωσης Μελχισεδέκ ή με την εκδήλωση της τόσο θερμής υποστήριξης αυτής της θεωρίας με αποτέλεσμα την ίδρυση της αίρεσης των Μελχισεδεκιτών τον 1ο με 2ο αιώνα μ.Χ. Ίσως τελικά η αλήθεια να βρίσκεται κάπου στην μέση, αρκεί να έχει κάνεις καθαρό μυαλό και μάτια ώστε να την δει μέσα στο χαοτικό σύμπαν που ζούμε και πεθαίνουμε.
Πηγή : blog.minoas.info
Ο Αρχάγγελος των Αρχαγγέλων......
Μέτατρον, ο μυστηριώδης μεταθρόνιος άγγελος που τόσο απασχόλησε τους ερευνητές, τόσο της εξωτερικής θρησκείας όσο τους εσωτεριστές και τελετουργικούς μάγους μέσα στις διάφορες εποχές της ανθρωπότητας. Αναφορές σε αυτόν, βρίσκουμε και σε πολλές πηγές της ιουδαϊκής αποκαλυπτικής γραμματείας απόκρυφης και μη. Στο βαβυλωνιακό Ταλμούδ αναφέρεται σε τρία μέρη, σε μια άλλη Έκδοση του Ταλμούδ ταυτίζεται με το μικρό τετραγράμματον...
Η αιτία αυτής της ταύτισης φαίνεται να βρίσκεται στο βιβλίο της εξόδου,. Μιλώντας για κάποιον άγγελο ο Θεός αποκαλύπτει ότι το Ιερό του Όνομα βρίσκεται σε εκείνον .Όμως οι αναφορές για τον Αρχάγγελο των Αρχαγγέλων, δεν σταματούν εδώ, καθώς τον βρίσκουμε και στην αποκαλυπτική ψευδεπίγραφη Γραμματεία που αναφέρεται στον Πατριάρχη Ενώχ. Σε αυτά τα απόκρυφα κείμενα της παλαιάς διαθήκης, όπως θα δούμε παρακάτω, αρχίζει η ταύτιση του Μέτατρον με τον αρχαίο προφήτη αλλά και στην λεγόμενη βίβλο της Λαμπρότητας ή Ζοχάρ. Οφείλουμε να πούμε ότι ο Μεσαιωνικός Ιουδαϊκός εσωτερισμός και μυστικισμός βρίθει ερμηνειών περί της φύσης της θέσης και της υπόστασης αυτού που στην Ραβινική Παράδοση εντυπώθηκε ως ο Ουράνιος Γραφέας. Στο κείμενο που ακολουθεί δίδεται μια εσωτερική περισσότερο παρά ακαδημαϊκή ερμηνεία της παρουσίας του μέτατρον τόσο στην ιερή Βιβλική αλλά και Ραββινική Γραμματεία όσο και στην συνείδηση των παραδοσιακών καμπαλιστών.
Η Ετυμολογία του Ονόματος.....
Το όνομα Μέτατρον, κατά πολλούς, σημαίνει μεταθρόνιος “αυτός που στέκεται μετά τον Υπερουράνιο Θρόνο του Αγίου Ευλογημένου Ενός(Του Θεού) και αυτό ίσως προκαλεί στον αναγνώστη απορία, πως είναι δυνατόν ένας άγγελος της Ιουδαϊκής μυστικιστικής παράδοσης να έχει ελληνική ετοιμολογία και να μην έχει αντίστοιχες εβραϊκές λέξεις, όπως άλλωστε, συμβαίνει με τους υπολοίπους των αγγέλων? Αυτή θα ήταν μία εύλογη απορία αν δεν παρέβλεπε κάτι, την περίοδο της ονοματοδοσίας του Αγγέλου εκείνου, που μόνο υπονοούνταν στα ιερά κείμενα κανονικά και απόκρυφα έξω-κανονικά, μέχρι την ελληνιστική εποχή. Αναφορά σε αυτόν με τον συγκεκριμένο όνομα, έχουμε σε ένα βιβλίο, της ύστερης φιλολογίας της Μέρκαμπα, το λεγόμενο 3 Ενώχ του οποίου η συγγραφή χρονολογείται μεταξύ του 2ου και 5ου αιώνα μ.Χ. Έτσι ο ακαδημαϊκός PhilipAlexander, φθάνει στην υπόθεση της τεχνητής κατασκευής του ονόματος παρουσιάζοντας ως παραδείγματα τις λέξεις Αντίριον και Νταπνάπιρον. Είναι λογικό ο συγγραφέας να ονομάτισε το υψηλό αυτό ον με ένα όνομα παρμένο από την κοινή διεθνή γλώσσα εκείνης της εποχής, εντούτοις, αυτό δεν ακυρώνει την ύπαρξη του, όπως πολλοί υποστηρίζουν αλλά τον κάνουν κατανοητό στο ευρύ κοινό. Άλλωστε το “ Μέτατρον” δεν πρέπει να το εκλαμβάνουμε ως όνομα αλλά έως επίθετο χαρακτηριστικό του υποκειμένου. Διότι θέλει να μεταδώσει στον αναγνώστη και ακροατή εκείνης της εποχής την ιδιότητα της συγκεκριμένης οντότητας. Κάποιοι μελετητές, όπως ο Όβεργ, τον ταυτίζουν με τον περσικό Μίθρα, τεκμηριώνοντας αυτή την υπόθεση του στην θέση και τα καθήκοντα και των δύο στα ουράνια βασίλεια, τα οποία πραγματικά είναι αρκετά κοινά. Κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο απίθανο, αναλογιζόμενος κάποιος το κλίμα του θρησκευτικού συγκρητισμού στον οποίο είχε εισέλθει η ανθρωπότητα ήδη από τον 2ο π.Χ αιώνα.
Καμπάλα και Ο Αρχάγγελος του Στέμματος.......
Πέραν αυτών των ακαδημαϊκών συζητήσεων, των διαφόρων ιδεολογιών και σχολών ερευνητών, στην παραδοσιακή Καμπάλα, ο μεταθρόνιος είναι εκείνος που αναλύεται στις ατραπούς του δένδρου. Είναι τόσο ο υψηλός αρχάγγελος όσο και η εξωτερική εκδήλωση του θεού η αλλιώς η θεία παρουσία στο βασίλειο, την μαλκούτ.Γι’αυτό, άλλωστε, ονομάστηκε και ο χαμηλός Γιοντ Χε Βαβ Χε και όχι γιατί είναι ο ίδιος αυτοτελής Θεότητα και για να αποδειχθεί αυτό, το Ταλμούδ φθάνει στην υπερβολή της διήγησης του ραπισμού του Μέτατρον, μπροστά στον Elisha ben Abuyah. Εκείνος, σε όραμα είδε τον Μέτατρον να κάθεται σε θρόνο και κατά συνέπεια έβγαλε το ”αιρετικό”, κατά την ιουδαϊκή ιδεολογία, συμπέρασμα περί της ύπαρξης δύο ουράνιων αρχών. Η εξωτερική εβραϊκή θρησκεία και οι ραβίνοι μετέφρασαν την παραπάνω παράδοση με το δικό τους τρόπο, διδάσκοντας ότι ο Μέτατρον φέρεται καθήμενος επί θρόνου για τον λόγο του ότι είναι ο καταγραφέας των πράξεων του Ισραήλ.
Η διύλιση του μεγάλου αρχαγγέλου στο δένδρο της ζωής είναι αυτή που δίνει τους υπόλοιπους αρχαγγέλους και τις ιεραρχίες τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η Σάνταλφον, ο μοναδικός φερόμενος θηλυκός άγγελος, θεωρείται δίδυμος του. Εκεί βρίσκεται και η απόληξη της ανάλυσης του Κυρίου της Κέτερ, η Αγία Σεκινά το θηλυκό πνεύμα του Θεού, η Θεία και αιώνια νύμφη, ή όπως εσωτερικά ονομάζεται η χαμένη πριγκίπισσα που κατοικεί στην οδό των βυρσοδεψών. Μέσα από αυτήν την καμπαλιστική παραδοσιακή διδαχή, ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει ότι ο Μέτατρον είναι η σύνδεση τόσο των αρσενικών όσο και των θηλυκών ιδιοτήτων της Συμπαντικής Θεότητας, σε τέτοιο σημείο που ο Μωυσής του Λεών, τον ονομάζει, το πρώτο παιδί του Θεού ως απόλυτη ένωση των θηλυκών και αρσενικών στοιχείων του.
Μελχισεδέκ και Μεταθρόνιος.......
Το Ζοχάρ θέλωντας να δώσει έμφαση σε αυτό, τον ταυτίζει με την ράβδο του Μωυσή, που από την μία μεριά της χορηγούσε την ζωή και από την άλλη έσπερνε τον θάνατο. "Ιδού σου στέλνω άγγελο κοντά σου να σε κρατάει στο δρόμο για να σε φέρει στον τόπο που έχω προετοιμάσει"(Έξοδος,23). Πολλοί ταυτίζουν αυτή την ράβδο και άρα και τον ίδιο με το ερμητικό κυρήκειο το οποίο αποτελεί για την δυτική σχολή αποκρυφισμού, το σύμβολο της ισορροπίας. Ο Μέτατρον, άλλωστε είναι καμπαλιστικά, η τέλεια ενσάρκωση του ρητού του Σμαράγδινου πίνακα “όπως επάνω, έτσι και κάτω”, γιατί ακριβώς είναι τόσο υψηλός όσο και χαμηλός και σαν ουροβόρος αρχίζει εκεί που τελειώνει.
Κάποιοι οπαδοί της χριστιανικής εκδοχής της καμπαλιστικής κοσμοθέασης, επεκτείνοντας αυτή την αρχή, αναφέρουν ότι ο Μέτατρον είναι ο κύριος της μεσαίας στηλης της ωραιότητας και της ευσπλαχνίας, ο οποίος εμφανίζεται ως Μέτατρον στην σφαίρα της Κέτερ, ως Χριστός στην τιφερέτ, ως προφήτης Ενώχ αλλά και ως θηλυκός Σάνταλφον στην γεσοντ, την αστρική σφαίρα των ονείρων και της προφητείας και στην μαλκουτ ως Μελχισεδέκ και Ιησούς. Ο Mελxισεδέκ είναι ο μυστηριώδης εκείνος Ιερέας-Βασιλιάς της Σαλήμ, που κατά πολλούς, σημαίνει γη της ειρήνης και γι’αυτο ταυτίζεται με την Ιερουσαλήμ, ο οποίος κοινώνησε με οίνο και άρτο τον Αβραάμ, πράξη που θεωρείται προτύπωση της θειας κοινωνίας της θεοφαγίας και της αναζήτησης του ιερού Γκράαλ. 'Ετσι ο Μελχισεδέκ ιδρύει μια νέα ιερατική τάξη ίσως και πέραν της εβραϊκής τάξης Ααρών, την Ιερατική Τάξη Μελχισεδέκ, κάτι που αναφέρεται και στο δεύτερο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ, στο τρίτο κεφάλαιο, όπου μιλάει για την εξύψωση του Μελχισεδέκ και την διαδοχική ιεροσύνη του Ενώχ. Μια ακόμα πηγή, που ενισχύει τον σύνδεσμο Ενώχ, Μέτατρον Μελχισεδέκ, με τον Μεσσία Ιησού της Καινής Διαθήκης είναι ο ψαλμός 110, ο οποίος στον 4ο στίχο του αναφέρει για τον Μεσσία “Συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξη Μελχισεδέκ”. Το συγκεκριμένο χωρίο αναφέρει ο απόστολος Παύλος αποδίδοντας στον Ιησού την αρχιεροσύνη, την κατά του Μελχισεδέκ τάξη, στην προς εβραίους επιστολή.
Ο Μέτατρον και Ο Γνωστικός Εωσφόρος.......
Προχωρώντας ακόμα παραπέρα, κάποιοι γνωστικοί καμπαλιστές, λένε ότι εκτός από σεφιρωθικά, αυτή η υπεροντότητα, στην μεσαία στήλη αναλύεται και κλιφωθικά, με τον εξής τρόπο. Μέσα στα αρχαία κείμενα, ο Εωσφόρος ήταν εκείνος που ήταν μετά το θεό και μετέφερε το φως του, όμως, αφού διεφθάρη από το κοσμικό κακό έγινε έκπτωτος. Υποστηρίζουν λοιπόν,. ότι ο Εωσφόρος, ως πτωτική οντότητα είναι η άλλη πλευρά του μεταθρονίου αφού και τα δύο πρόσωπα εμφανίζονται με τις ίδιες ιδιότητες. Έπειτα στην τιφερέτ, η αντίστοιχη κλιφωθική πλευρά του φωτός του μεταθρόνιου άρχοντα είναι το μέγα θηρίο, ο Αντίχριστος ή αντι-ακτίνα. Εφόσον, το ιερό όνομα της συγκεκριμένης είναι Ελοάχ Βε Νταάτ, που σημαίνει ο Κύριος της γνώσης και αναφέρεται στον Μέτατρον-Χριστό,τοποθετείται εδώ, η αντίστοιχη κλιφωθική πλευρά του πτωτικού όφη του δέντρου της γνώσης, αν θέλουμε να το προεκτείνουμε, θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε εδώ το δίπολο Όσιρης-σωτήρας και Σεθ-καταστροφέας. Που στηρίζουν όμως αυτήν την πρωτοφανή διδασκαλία περί σκοτεινής πλευράς του Χριστού? Σε δύο βάσεις, η μια έχει να κάνει με την θεωρία της δράσης και της αντίδρασης, εφόσον, υποστηρίζουν, μία σφαίρα,Η τιφερέτ στην συγκεκριμένη περίπτωση,προσέλαβε σάρκα, είναι αυτονόητο να υπάρξει κάτι τέτοιο και από το αντίστοιχο κέλυφος, τη δεύτερη βάση την βρίσκει κανείς στην διήγηση των πειρασμών του Ιησού στην έρημο, όπου ο διάβολος του χαρίζει την κτίση αρκεί να τον προσκυνήσει. Οι γνωστικοί Καμπαλιστές ερμηνεύουν στο συγκεκριμένο χωρίο, τον σατανά ως την απόδειξη εξωτερίκευσης της σκοτεινής πλευράς του ίδιου του εαυτού, που τον υποβάλλει στον πειρασμό της εγκατάλειψης του έργου του και την υπόκυψη στην κοσμική εξουσία .είναι άλλωστε λένε αδύνατον αν ο σατανάς είναι κατώτερη οντότητα του χριστού να του χαρίζει αυτό το οποίο δεν του ανήκει άρα είναι η άλλη πλευρά του ίδιου που μιλάει. Φυσικά, όμως, στον τον έμπειρο ερευνητή της Καινής Διαθήκης είναι γνωστή η προέλευση του συγκεκριμένου κεφαλαίου από κάποια άλλη πηγή, από κάποιο ίσως γνωστικό ευαγγέλιο. Χωρίς φυσικά αυτό να ακυρώνει την γνησιότητα της ερμηνείας αλλά επιβεβαιώνει, όμως, την καμπαλιστική γνωστική προέλευση του. Στην δε γεσόντ, το θεϊκό όνομα που ενσαρκώνει ο μεταθρόνιος, ως χαμηλό τετραγράμματον είναι το Σαντάι ελ Χαί, που είναι ο συντηρητής της ζωής, άρα, τοποθετούν εδώ ως κέλυφος τον Σαιτάν, την κατώτερη μορφή του Εωσφόρου, ως καταστροφέα της ζωής και σπορέα του θανάτου.
Ο Τρισμέγιστος Ερμής και Ο Προφήτης Ενώχ.......
Έτσι, με όλα τα προαναφερθέντα βλέπουμε την κυβική προέκταση και εξουσία του “ Αρχάγγελου” πάνω στο δένδρο της ζωής και στην ιεραρχία του Σύμπαντος .Δεν είναι λοιπόν άξιο απορίας ότι ταυτίζεται με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, το μεγάλο εκείνο διδάσκαλο που έδωσε σαν προμηθέας το φως της θεουργίας και τον χάρτη της θέωσης. Αυτή την σύνδεση, υποστηρίζει και ο ελευθεροτέκτονας συγγραφέας, Manly P. Ηall στο βιβλίο του «The Secret Teachings of All Ages» το 1928. Αυτή, ωστόσο, η ταύτιση φέρνει στο προσκήνιο και ένα άλλο θέμα. Με τον Τρισμέγιστο Ερμή ,τον Θωθ της Αιγυπτιακής παράδοσης έχει συνδεθεί και ένα άλλο πρόσωπο ο Πατριάρχης και Προφήτης Ενώχ. Ο Ενώχ ήταν πρωτότοκος του Ιαρέδ και έβδομος πατριάρχης του ιουδαϊκού λαού. Έζησε, κατά τον θρύλο, 365 έτη όσες και οι ημέρες του ημερολογιακού έτους που καθιέρωσε ο σοφός Ερμής. Είναι γνωστός, τόσο στην ιουδαϊκή παράδοση όσο και στην χριστιανική ενώ το Ισλάμ έχει μεγάλο σεβασμό για τον Ενώχ και το Κοράνι τον αναφέρει ως Άιντρις και τον θεωρεί πατέρα των επιστημών της αστρονομίας και της αριθμητικής.
Είναι Ο Ενώχ ο Μεταθρόνιος;.......
Υπάρχει μία εσωτερική παράδοση, που υπονοεί την ταύτιση Ενώχ – Μέτατρον, είναι ένας μύθος που τον θέλει κατασκευαστή ενός περίεργου υπόγειου Ναού, με εννέα θαλάμους στον βαθύτερο έκρυψε το ανεκλάλητο όνομα, έπειτα δημιούργησε δυο δέλτους χρυσούς, ο ένας τοποθετήθηκε σε έναν κυβικό βωμό ενώ ο άλλος o μικρότερος δόθηκε στον γιο του, τον Μαθουσάλα. Αν λάβουμε υπόψη μας τα λόγια που είπε ο Θεός για τον “ Αρχάγγελο”, “το όνομα μου ευρίσκεται εντός αυτού”, τότε εύκολα εδώ μπορούμε να συνδέσουμε τα δύο πρόσωπα και να δούμε την εμφανή αναφορά της κρυμμένης μέσα στον Μέτατρον προφοράς του ανεκλάλητου ονόματος, καθώς και την διαδοχή ιεροσύνης που έφτιαξε ο Ενώχ μεταδίδοντας στον γιο του το μυστικό των μυστικών, την χρήση του ιερού ονόματος.
Όπως ήδη έχουμε δει, υπάρχει ένα δεύτερο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ, του οποίου η συγγραφή τοποθετείται περίπου τον 1ο αιώνα μ.Χ, το οποίο εξιστορεί στο τελευταίο κεφάλαιο, την ύψωση του Μελχισεδέκ. Εκεί ο Ενώχ, προσωρινά, δίνει ιερατική εξουσία στον Μαθουσάλα το γιο του, όπως προσωρινό θα είναι και το ιερατείο του Νιρ, του εγγονού του τελευταίου και αδελφού του Νώε, διότι μετά η σύζυγος του, Σωπανίμα, συλλαμβάνει παρθενικά παιδί και το γεννά πεθαμένη. Παρόλα αυτά, ο παρθενογέννητος γιος, συνεχίζει η αφήγηση, είχε πλήρη ανάπτυξη, μιλούσε και δίδασκε ευλογώντας τον Θεό και είχε μάλιστα πάνω του το σημάδι της ιεροσύνης. Αυτό σημαίνει, ότι είχε ήδη πάνω του το σημείο του μυημένου και αυτό για πολλούς εσωτεριστές σημαίνει, ακόμα μια ενσάρκωση θείου όντος και μάλιστα ξανά του ίδιου του αγγέλου με τα πολλά πρόσωπα και ονόματα, προκειμένου να μεταφέρει την φλόγα της πνευματικής ιεροσύνης και της μεσσιανικής διαδοχής. Ο ίδιος, ο Μελχισεδεκ, θεωρείται προτύπωση του θεϊκού μεσσία ενσαρκώνοντας τις τρείς αρχές του κεχρισμένου, δηλαδή του βασιλέα, του ιερέα και του προφήτη, εκείνου που προβλέπει τα μέλλοντα και διδάσκει νουθετώντας τον λαό. Ας μην ξεχνάμε ότι και ο Μέτατρον, αυτό το τριπλό αξίωμα, όπως ονομάζεται, το ενσαρκώνει πλήρως.
Επίσης, είναι αυτός που ονομάζεται ο ιερέας των ουρανών, άρα, είναι φυσιολογικό μια μερίδα μελετητών των απόκρυφων κειμένων να τον ταυτοποιούν πίσω από τον ενσαρκωμένο ιερέα και να ταυτίζουν τον τελευταίο και με τον Ενώχ.Εξάλλου, δεν υπάρχει άλλη εμφανής χρησιμότητα της ενσωμάτωσης του συγκεκριμένου κειμένου στο δεύτερο απόκρυφο βιβλίο του Ενώχ που στην ουσία εξιστορεί την αρπαγή του Ενώχ στους επτά ουρανούς, τα επτά θεία σεφιρώθ. Οι αρνητές αυτής της θεωρίας δίνουν το αντεπιχείρημα της μετέπειτα εισαγωγής του κειμένου της εξύψωσης Μελχισεδέκ λέγοντας ότι το «ειπείσακτο» κομμάτι δεν υπάρχει σε όλα τα χειρόγραφα, όμως, η αλήθεια είναι ότι τα συγκεκριμένα κεφάλαια απάλειψαν από το αρχικό κείμενο οι χριστιανοί αντιγραφείς λόγω της σκανδαλώδους για το δόγμα τους αναφοράς στην παρθενογένεση του Μελχισεδέκ.
Ο ερευνητής Vaillant, ο οποίος είναι αυτός που επιμελήθηκε την πρώτη κριτική έκδοση του κειμένου του Σλαβονικού, όπως αλλιώς ονομάζεται, 2 Ενώχ ,αναφέρει πως δεν υπάρχει, έως τώρα. απόδειξη περί της μη ύπαρξης του συγκεκριμένου κειμένου στο αρχικό σώμα. Αλλά ακόμα και έτσι να είναι, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ότι υπήρχε μέχρι την ελληνιστική εποχή, ο θρύλος και η προφορική παράδοση της σύνδεσης Ενώχ, (άρα και Μέτατρον) με το αμφισβητούμενο αυτό πρόσωπο της Π.Δ και αυτό φαίνεται από την εμπλοκή του στο συγκεκριμένο κείμενο, ανεξάρτητα, αν υπήρχε στην αρχή ή εισήχθη αργότερα. Κατά τα άλλα, το υπόλοιπο βιβλίο περιγράφει την περιπλάνηση του Ενώχ στους επτά ουρανούς διδασκόμενος τα μυστικά της δημιουργίας του κόσμου και τις νουθεσίες που δίνει στους γιους του να αγαπάνε τα έμβια όντα καθώς και την ανάληψη του στους ουράνιους αιθέρες.
Η Βίβλος των Ουρανίων Παλατιών....
Όπως είδαμε και στην αρχή, μέχρι και την ελληνιστική εποχή, η σχέση του ουράνιου γραφέα με τον βιβλικό πατριάρχη, μόνο υπονοούνταν ή διδάσκονταν, ίσως προφορικά μέσα σε μυστικούς εσωτερικούς κύκλους ραβινικούς και μη. Ενώ, η ζωή του Προφήτη Ενώχ, στον κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης περιγράφεται μέσα σε δύο απλές και σύντομες προτάσεις «ο Ενώχ βάδισε μαζί με τον Θεό» και στο τέλος της ζωής του «δεν υπήρχε πια γιατί ο Θεός τον πήρε μαζί του». Η πλήρης ταύτιση των δύο προσώπων, εμφανίζεται στο Σεφέρ Χεκαλότ, την βίβλο των Ουρανίων παλατιών, γνωστό ως 3 Ενώχ, ένα κείμενο, που η συγγραφή του καθώς προαναφέραμε, εντάσσεται μεταξύ δευτερου και πέμπτου αιώνα μ.Χ. μαζί με το 2 Ενώχ ανήκουν στην μεταχριστιανική απόκρυφη παράδοση σε αντίθεση με την αιθιοπική πρώτη βίβλο του Ενώχ, που είναι προχριστιανικής προέλευσης (2ο περίπου π.Χ αιώνα). Η συγγραφή του ψευδεπίγραφου αυτού βιβλίου αποδίδεται στον Ραβίνο Ισμαήλ τον Αρχιερέα, συνεργάτη του διάσημου Ραβίνου Ακίβα και συχνά κεντρικό πρόσωπο της λογοτεχνίας της Μέρκαμπα, στην φιλολογία της οποίας εντάσσεται και η συγκεκριμένη βίβλος.
Εκεί, ο Ισμαέλ αρπάζεται στους ουρανούς καταφέρνει, όμως, να φθάσει έως τον έκτο ουρανό, όπου τον αντιλήφθηκε ο Καφσιέλ και άλλοι ζηλόφθονοι άγγελοι που προσπάθησαν να τον γκρεμίσουν, ξαφνικά, εκείνη την στιγμή ένα φλεγόμενο χέρι σαν φτερό που αγαλλίαζε όλο το σύμπαν τον έσωσε. Ο Αρχιερέας θέλησε φυσικά να μάθει την ταυτότητα του σωτήρα του και τότε εκείνος συστήθηκε ως ο Μεταθρόνιος Άγγελος της Θεϊκής Παρουσίας και ως άνθρωπος που περπάτησε στην γη ως Ενώχ, υιός του Ιάρεδ, εξαιτίας αυτής της ιδιότητας αποκαλύπτει ότι τον καλούν επίσης και «Νεαρό». Επίθετο, το οποίο του δίνει και η βίβλος της λαμπρότητας, το γνωστό Σεφέρ χα Ζοχάρ. Εκεί, ωστόσο, σημαίνει υπηρέτης του Θεού και δεν έχει να κάνει τόσο με την νεότητα του Αγγέλου. Οι καμπαλιστές αργότερα μιλάνε ουσιαστικά για «δύο» Μέτατρον ή για να το πούμε καλύτερα για διπλό ον. Ο ένας γράφεται με έξι γράμματα (מטטרון) και είναι ο αναγεννημένος Ενώχ, ο πρίγκιπας της συντήρησης στο Θεϊκό Παλάτι ενώ στη γραφή του ονόματος του άλλου εισάγεται το εβραϊκό γράμμα Γιοντ, που θεωρείται γράμμα που δείχνει θεϊκή γονιμοποίηση (מיטטרון) και γράφεται με επτά γράμματα. Αυτός είναι η εκπόρευση της αιτίας των αιτιών, η δέκατη εκπόρευση που τον καθιστά Θεϊκή Παρουσία στην Γη. Σε αυτόν, το «νεαρός» αποδίδεται υπονοώντας το μικρό τετραγράμματον.
Έτσι λύνεται ένα βασικό ερώτημα περί της προΰπαρξης Μέτατρον ή της επιλογής του Ενώχ, ως αρχαγγέλου, κάτι που για τον παραδοσιακό εβραίο μυστικιστή είναι σκανδαλώδες. Η διήγηση συνεχίζει περιγράφοντας την μεταμόρφωση του πατριάρχη σε υπερουράνια οντότητα. Η σάρκα του μετατράπηκε σε φλόγα και οι οφθαλμοί εξαπέλυαν κεραυνούς και οι κόρες των ματιών τους έγιναν σαν φλεγόμενες δάδες. Έπειτα, ο ύψιστος, αφού, τον ένδυσε με βασιλικά ρούχα τον έστεψε με βασιλικό στέμμα δίνοντας του τον τίτλο, ο χαμηλός κύριος,(το μικρό Γιοντ χε Βαβ Χε) και τον τοποθέτησε σε θρόνο δόξας όμοιο με τον δικό του. Έπειτα, όπως συνέβη και με τα προηγούμενα δύο απόκρυφα, διδάσκεται τα μυστήρια της αρχαίας δημιουργίας. Η βίβλος αυτή, όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι ένα απόσταγμα της προφορικής και γιατί όχι παλαιότερης γραπτής παράδοσης μαζί με διάφορες νέες ραβινικές διδασκαλίες και μιδρασικές επεξηγήσεις που είχε ως σκοπό να συγκεντρώσει και να αποκαλύψει την ταύτιση των προσώπων που περιγράφει και να δώσει στον εξωτερικό κόσμο, απόκρυφα μυστήρια, κάτι που ως ένα βαθμό το πετυχαίνει. Δείχνοντας και στους νεότερους μελετητές ,παράλληλα, πόσο βαθειά ριζωμένη ήταν αυτή η αντίληψη στους τότε μυστικιστές.
Ο Μετρητής των Ουρανών......
Τελειώνοντας την περιήγηση μας στα Ενωχιανά Μυστήρια, θα ήθελα να αναφέρω μία ακόμα παράδοση από τον χώρο της Καμπάλα. Σε πρώιμα καβαλιστικά κείμενα, ο Μέτατρον δημιουργεί τον κύβο από την ψυχή του, όπως είδαμε, πιο πριν παρουσιάζεται και ως ράβδος και γενικά έχει και τον τίτλο του καταμετρητή και του αποδίδονται τα συγκεκριμένα γεωμετρικά σχήματα. Στα λατινικά η ονομασία του είναι Μέτατορ που σημαίνει μετρητής. Στην αποκάλυψη του Ιωάννη, υπάρχει ένας άγγελος που έχει την εξουσία της μέτρησης και δίνει στον προφήτη μια ράβδο, ώστε να μετρήσει τον Ναό του Θεού, ενώ πιο κάτω, ο ίδιος προφανώς, άγγελος ο οποίος, μάλλον είναι ο ίδιος ο Μέτατρον μετράει την νέα Ιερουσαλήμ, την όποια περιγράφει έως τετράγωνη ίση σε μήκος πλάτος ύψος με άλλα λόγια κυβική. Επίσης ο Μεταθρόνιος ονομάστηκε και αρχάγγελος των γωνιών, ας θυμηθούμε εδώ τις θεωρίες περί γωνιών, που είναι πύλες που οδηγούν σε άλλες διαστάσεις, αυτό που μας δίνεται εδώ είναι ένα σύμπαν κυβικό. Μέσα από τις γωνίες του κινείται με άνεση αυτή η οντότητα, σε πολλές διαστάσεις αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε είναι λανθασμένη η τοποθέτηση του θεμελίου κυβικού λίθου μόνο στην Γεσόντ. Αυτό, ίσως ξενίσει στον παραδοσιακό αποκρυφιστή, που έχει στο μυαλό του μία κυκλική συμπαντική δομή αλλά σε αυτόν απαντάει η παραδοσιακή αλχημεία θεωρώντας τον κύβο περιστολή ή δημιουργία του κύκλου.
Οι Προφήτες των Εσχάτων.......
Παράλληλα στο ίδιο κεφάλαιο αναφέρονται οι δυο προφήτες του Θεού, ο ένας είναι ο Ηλίας ενώ ο άλλος δεν ονοματίζεται. Από το γεγονός, όμως, πως τους ονομάζει μάρτυρες με τη έννοια της μαρτυρίας των ουράνιων μυστηρίων και όχι με την έννοια του μαρτυρίου εξάγεται το συμπέρασμα πως ο έτερος είναι ο Ενώχ –Μέτατρον, γιατί αυτός είναι στην Παλαιά Διαθήκη, πέραν του Ηλία που αναλήφθηκε και είδε τις ουράνιες κατοικίες. Επίσης, αναφέρει το κείμενο ότι θα φοράνε σάκους, πράγμα που παραπέμπει στην ενσάρκωση του Μέτατρον και της Σάνταλφον. Οι Καμπαλιστές, εδώ τοποθετούν την κάθοδο στον κόσμο, της ενέργειας της μεσαίας στήλης του θεϊκού λόγου, την αποκάλυψη της Κέτερ και της Σεκινά. Πολλοί δε θεωρούν ότι ο ίδιος ο Ενώχ, κατεύθυνε τον συγγραφέα της αποκάλυψης στο όραμα. Τέλος, στην αποκάλυψη πάλι αναφέρεται ο μεταμορφωμένος Ενώχ, ‘’ως πύρινος και ισχυρός άγγελος περιβεβλημένος με το ουράνιο τόξο’’, σύμβολο του θεϊκού θρόνου όπως αυτός περιγράφεται στα πρώτα κιόλας κεφάλαια του τελευταίου βιβλίου του κανόνα της Καινής Διαθήκης.
Το Ιουδαιο-χριστιανικό Πλαίσιο.......
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε τα εξής η ύπαρξη αυτή κάνει αισθητή την παρουσία της στην αποκαλυπτική Ιουδαϊκή και την μετέπειτα Χριστιανική γραμματεία από την Γένεση έως και την Αποκάλυψη, με συνεχείς ενσαρκώσεις και παρεμβάσεις στην ιστορία. Όμως, από την άλλη, θα πρέπει όποιος θέλει να εντρυφήσει σε μια τέτοια έρευνα, να λάβει υπόψη του ότι το ιουδαϊκό θεολογικό πλαίσιο είναι αυστηρά μονοθεϊστικό, οτιδήποτε και εάν έχει προσλάβει από ασσυρο-βαβυλωνιακές και Χαλδαϊκές πηγές, το έχει ενσωματώσει στο αυστηρό αυτό σύστημα. Εξαιτίας τούτου, δεν βλέπουμε θεότητες, βλέπουμε αγγέλους, υπάρχουν υπηρέτες και όχι άρχοντες γιατί στην συγκεκριμένη κοσμοθεωρία αρχων είναι μόνο ο ένας Θεός . Θα αναρωτηθεί κανείς λοιπόν, γιατί ο Μέτατρον να αποτελεί εξαίρεση αυτού του κανόνα; Θα απλοποιηθούν περισσότερο τα πράγματα αν κατανοήσουμε τι είναι τελικά αυτό το πρόσωπο, ο μεταθρόνιος, δεν είναι τίποτε περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο από την εξωτερική μορφή του Θεού της ιουδαιο χριστιανικής απόκρυφης παράδοσης. Είναι μια στολή που ενδύεται ώστε να παρέμβει δραστικά στα ανθρώπινα δρώμενα του συγκεκριμένου πλανήτη, που λέγεται γη και γι αυτό είναι παντού. Σε όλες τις μορφές, σε όλες τις συμπαντικές διαστάσεις, σε όλες τις σφαίρες του δένδρου της ζωής βαδίζοντας πραγματικά με το Θεό.
Οι καμπαλιστές, λένε πως στον Αρχάγγελο Μέτατρον,χωράει μέσα του όλος ο κόσμος, θέλοντας να δείξουν ακριβώς αυτή την εσωτερική διδασκαλία. Όλα αυτά φυσικά έχουν τους αρνητές τους αλλά και τους θερμούς υποστηρικτές τους. Και οι δύο πλευρές φτάνουν σε ακρότητες αλλά και υπερβολές όπως αυτή που έχουμε ήδη αναφέρει, με την απάλειψη της ύψωσης Μελχισεδέκ ή με την εκδήλωση της τόσο θερμής υποστήριξης αυτής της θεωρίας με αποτέλεσμα την ίδρυση της αίρεσης των Μελχισεδεκιτών τον 1ο με 2ο αιώνα μ.Χ. Ίσως τελικά η αλήθεια να βρίσκεται κάπου στην μέση, αρκεί να έχει κάνεις καθαρό μυαλό και μάτια ώστε να την δει μέσα στο χαοτικό σύμπαν που ζούμε και πεθαίνουμε.
Πηγή : blog.minoas.info
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου